25.05.2011

In vitro-studie: creatine verzwakt misschien natuurlijke afweer

Sommige krachtsporters zijn ervan overtuigd dat ze slecht reageren op creatine. Ze worden sneller ziek als ze het best onderzochte en meest effectieve supplement gebruiken dat de laatste twintig jaar op de markt is gekomen. Inbeelding? Misschien niet, suggereren celstudies van immunologen van Creighton University.

Toll-like receptors of TLRs. Daarnaar hebben de Creighton-onderzoekers gekeken in hun onderzoek dat binnenkort verschijnt in International Immunopharmacology. TLRs zijn receptoren op de membraan van immuuncellen, waarmee die ziekteverwekkers kunnen herkennen. TLRs spelen vooral een rol bij het aangeboren en niet-lerende deel van het immuunsysteem, dat meteen in actie komt als het pathogenen of foute lichaamseigen stoffen ontdekt. De natuurlijke afweer, heet dat deel van het immuunsysteem ook wel.

Creatine heeft een ontstekingsremmend effect, ontdekten onderzoekers al in de jaren zeventig. [Arch Int Pharmacodyn Ther. 1978 Feb;231(2):340-50.] Dat effect is zo sterk dat onderzoekers creatine zelfs pijnstillende effecten hebben toegedicht. Het is dat de werking van creatine zo goed onderzocht is. Anders zou je jezelf misschien afvragen of die extra reps die je door creatine kunt maken het gevolg zijn van het remmen van pijn...

Omdat ontstekingen alles hebben te maken met het immuunsysteem, vroegen de immunologen van Creighton zich af of creatine en zijn analogen een effect hebben op het immuunsysteem. Dus stelden ze macrofagen uit muizen in reageerbuizen bloot aan creatine, zijn afbraakproduct creatinine en creatine ethyl ester. Macrofagen zijn immuuncellen die vallen onder het kopje van de natuurlijke afweer. Ze slokken indringers letterlijk op.

Toen de onderzoekers creatyl [CEE], creatine [CR] en creatinine [CRN] bij hun cellen stopten en 60 min wachtten, verminderde de aanmaak van het RNA voor die TLRs. Je ziet hieronder bijvoorbeeld het effect van de drie analogen op het RNA voor TLR-4. Zeg maar: de instructies van het erfelijk materiaal van de cel om meer TLR-4 aan te maken. Twintig en 30 min na toediening verhoogt creatine ethyl ester de aanmaak, maar na 60 min niet meer.

Hierboven zie je de cellen nadat de onderzoekers de TLRs met kleurstoffen zichtbaar hadden gemaakt. Dat gebeurde 24 uur na blootstelling aan creatinine, het afbraakproduct van creatine en creatine ethyl ester.

TLR-2 is een receptor waarmee macrofagen bacteriën, virussen en schimmels herkent, TLR-3 is betrokken bij de bescherming van bloedvaten tegen aderverkalking, TLR-4 stimuleert pijn en ontstekingsprocessen en TLR-7 herkent genetisch materiaal van virussen.

De onderzoekers herhaalden hun proeven met cellen uit de milt van muizen, en vonden dezelfde resultaten. De milt is voor immuuncellen wat een kazerne voor soldaten is.

Drie uur nadat een partij creatinemoleculen in je bloed is gekomen is de helft van die moleculen alweer omgezet in creatinine. Niet de creatinespiegel, maar wel de creatininespiegel is bij creatinegebruikers waarschijnlijk de hele dag verhoogd - zeker als die meerdere doses per dag nemen.

"It is tempting to speculate that the extended elevation in creatine levels in vivo negatively impacts the host's ability to respond to infections", schrijven de onderzoekers. "Future studies in the laboratory will focus on the impact of CR, CRN, and CEE in animal models of viral and bacterial infections."

Future studies. Aha. Dit gaan we in de gaten houden.

Bron:
Int Immunopharmacol. 2011 Sep;11(9):1341-7.