14.10.2011
Methyl-1-Testosteron was precies zoals je op de boards kon lezen
Duitse biochemici van de German Sport University Cologne publiceren binnenkort een dierstudie waarin ze de effecten van het inmiddels verdwenen designer-anabool methyl-1-testosteron in kaart brengen. Hun artikel is een feest van herkenning iedereen die de opkomst en val van methyl-1-testosteron nog heeft meegemaakt.
De wetenschappelijke naam voor methyl-1-testosteron is 17beta-hydroxy-17alpha-methyl-5alpha-androst-1-en-3-one. Het middel dook vroeg in de 21ste eeuw op in het grijze circuit van de designersupplementen. Het was de resultante van een wapenwedloop tussen fabrikanten van als supplementen vermomde steroidhormonen. Eerst vond Pat Arnold een vergeten testosteronmetaboliet, die in het lichaam kon omzetten in 1-testosteron, en bracht die op de markt als 1-AD. Daarna introduceerden concurrenten producten met 1-testosteron zelf als actieve stof, en vervolgens waren er fabrikanten die nog een stapje verder gingen - en de 17-alpha-methyl-analoog van 1-testosteron in hun capsules stopten.
Methyl-1-Testosteron was griezelig effectief. Gebruikers wonnen enkele kilo's aan spiermassa en werden sterker - maar niet zonder bijwerkingen. Boards deden verslag van lethargische stemmingen, mentale en fysieke opdonders als de kuur was afgelopen, leverafwijkingen en typisch androgene effecten als haaruitval, agressie en acne. Voor zover je dat kon opmaken was de ernst van de bijwerkingen serieuzer dan die van een roemrucht steroid als oxymetholone.
 |
De ernst van de bijwerkingen kwam als een verrassing. De dierstudies van Searle uit de jaren zestig, die de effecten van methyl-1-testosteron onder de loupe hadden genomen, deden niet vermoeden dat methyl-1-testosteron zo'n riskante stof was. Hieronder zie je hoe Julius Vida's standaardwerk Androgens and Anabolic Agents die resultaten samenvat.
De publicatie van Maria Parr, die binnenkort verschijnt in Endocrinology, bevestigt de praktijkervaringen. Je ziet hieronder het effect op de prostaat van ratten [een merker van androgene bijwerkingen] en de kringspier [M. lev. ani] [een merker voor de gewenste anabole effecten]. De toediening was per injectie [SC] en oraal [PO], en betrof 0.02, 0.2 en 2 mg methyl-1-testosteron per kg lichaamsgewicht per dag.
"The anabolic potency of methyl-1-testosterone may be more pronounced than its androgenic potency", schrijven de Duitsers. "However, the substance definitely cannot be defined as a selective androgenic receptor modulator."
De onderzoekers bepaalden ook het effect van methyl-1-testosteron op de activiteit van het enzym TAT in de lever. Gaat dat omlaag, dan kan dat betekenen dat de levercellen worden beschadigd. Dat was bij de hogere doses inderdaad het geval. "Our observation can be taken as a direct hint for a potential liver-toxic or carcinogenic activity of methyl-1-testosterone", aldus de Duitsers.
Je moet bij deze studie bedenken dat de hogere doses in deze studie corresponderen met een humane inname van ongeveer 20 mg per dag. Gebruikers namen niet zelden meer.
Bron:
Endocrinology. 2011 Oct 11. [Epub ahead of print].
Meer:
In Jungle Warfare zat delta-6-methyltestosteron (3-10-2011)
Wat je niet weet over 13-ethyl-3-methoxy-2,5(10)-
gona-diene-17-one (25-9-2011)
Epistane was er al in 1966 (18-9-2011)