AmerikaBlog

Liesbeth Smit

Boston, 3/2/2008

Health Paradox

Ik wil een prei afrekenen in de supermarkt, maar de cassière heeft de groente nog nooit gezien. Ze weet de naam niet. De mensen in de rij achter mij hebben ook geen idee, en het Engelse woord voor prei is me ontschoten. Na enkele minuten helpt een voorbijganger ons uit de brand. Hij vertelt dat de obscure groente een leek heet.

Ik heb een soortgelijke ervaring als de kiwi's in mijn fruitmand de interesse van een huisgenootje wekken. "Wat zijn dat voor harige dingen?", wil hij weten. "Zoiets heb ik nog nooit gezien." Als ik vertel dat het kiwi's zijn, bekent hij me dat hij kiwi's alleen kent in de vorm van voorgesneden plakjes.

Dit soort kleine gebeurtenissen drukken me er met de neus op dat ik in de VS een weird duck in de bijt ben. Tegenover jullie durf ik het wel te bekennen. Ik koop niet alleen prei in de supermarkt, en ik heb niet alleen kiwi's op een fruitmand - ik eet ze ook op. En da's weird in de VS.

Nog geen drie van de tien Amerikanen eet de aanbevolen hoeveelheid groenten, volgens een artikel dat in 2007 verscheen in de American Journal of Preventive Medicine. Wij Nederlanders zijn overigens geen haar beter: minder dan een kwart van de Nederlanders eet genoeg groenten en fruit, volgens het RIVM. En dat terwijl het Voedingscentrum schrijft dat door het eten van groenten en fruit "vijfduizend sterfgevallen door hart- en vaatziekten en meer dan tweeduizend sterfgevallen door kanker worden voorkomen, evenals ongeveer achtienduizend hartinfarcten en beroerten".

Ander voorbeeld. Onze onderburen hebben een nieuw gasfornuis gekregen van de huisbaas. Waarom weet ik niet precies. Na een maand is het fornuis nog steeds smetteloos schoon. Als ik mijn buren vraag hoe vaak ze koken, antwoorden ze: "Iedere dag. In de magnetron, want dat is snel en makkelijk." In de woonkamer kun je zien hoe ze de tijd besteden die ze uitsparen door niet voor het fornuis te staan. Levensgroot prijkt daar een vijftig inch plasma TV, met een game console ernaast.

Hoewel ze nog geen kiwi van een kokosnoot kunnen onderscheiden, kunnen veel Amerikanen me vol overtuiging vertellen welk voedsel gezond is. Eiwit is gezond, zeggen ze, want het lichaam maakt spieren van eiwit. Mijn room mates maken zich er vrolijk over dat ik sinaasappels in hun geheel opeet, en dus niet geperst of voorverpakt. [De Healthy Food-song van Sesamstraats Cookie Monster is waarschijnlijk aan ze voorbij gegaan - red.] Maar sinaasappelsap, denken ze, is heel gezond. "Als ik dat niet drink, dan word ik ziek."

Martijn Katan zou er nog een zware dobber aan hebben. Katan is geen fan van vruchtensapjes. "Sinaasappelsap bevat net zo veel suiker als cola en je wordt er net zo dik van", schrijft hij in zijn nieuwe boek Wat Is Nu Gezond.

Ondanks de slechte eetgewoonten van zijn bewoners is Amerika geobsedeerd door voeding, gewicht en calorieën. De boekenwinkels liggen vol met boeken over afvallen, sporten en hoe je buikspieren kunt kweken: Muscle & Fitness, Fitness, Men's Fitness, Men's Health, Women's Health, Self, Shape, Abs, Triathlete, Fit & Yoga, Healthy and Fit Magazine, Today's Diet and Nutrition en Total Health. Het concept van self-help is een Amerikaanse vinding. Educatie is niet het probleem van deze natie.

De gemiddelde Amerikaan is een wandelende fitness-encyclopedie. Mijn huisgenootjes kunnen bijvoorbeeld spontaan een hele rij spieren opnoemen. Obliques, pectorales, de gluteus, biceps, triceps, abs, calves en de quads. Mijn huisgenootjes weten precies waar ze zitten, maar ze hebben ze nooit zelf getraind. En de meeste Amerikanen die al die spieren wel eens hebben getraind, die houden het sporten niet vol. De helft van de sportschoolbezoekers zegt de sport vaarwel binnen de eerste zes maanden nadat ze zich hebben ingeschreven, blijkt uit cijfers van de International Health, Racquet & Sportsclub Association.

De laksheid van de Amerikanen is een vetpot voor de sportscholen. Die laten hun nieuwe klanten - nu 2008 nog jong is, stromen ze in grote getale de gyms binnen - een jaarcontract tekenen. Je komt er alleen onder uit als je zestig dollar annuleringskosten betaalt.

Hoewel Amerikanen alles lijken te weten over spieren, fitness en gezonde voeding, is de praktische waarde van hun kennis nul komma nul. Het is ook geen wonder dat er in dit land zoveel, ehm, dikke fitness-encyclopedieën rondlopen.