AmerikaBlog

Liesbeth Smit

Boston, 14/12/2007





Marion Nestle

Haar achternaam is identiek aan die van een levensmiddelenconcern dat chocolade, koffie en babyvoeding produceert, maar nee, ze is niet afhankelijk van welk voedingsbedijf dan ook. Ze heeft een achtergrond in de moleculaire biologie, ze ontving een kleine dertig awards en ze is professor aan de Universiteit van New York. Marion Nestle is de Nemesis van de voedingsindustrie. En er is geen corporate lawyer die haar kan stoppen.

Een collega van me heeft twee zomers lang onderzoek voor Marion Nestle gedaan. Ze vertelde me dat Nestle regelmatig praatjes houdt voor de grote voedingsconcerns. Als vergoeding krijgt ze standaard een cheque – Amerika is niet gecharmeerd van internetbankieren en geld overmaken gaat hier nog steeds ouderwets met cheques. Nestle wil echter onafhankelijk blijven en wil niks met het geld van voedingsbedrijven te maken hebben. Dus vraagt ze de bedrijven die haar inhuren de cheque uit te schrijven op naam van het Center for Science in the Public Interest (CSPI), een onafhankelijk instituut dat de grootste vijand is voor alle voedingsconcerns. Het CSPI vecht voor gezonde schoollunches, het verbannen van transvet en het verminderen van zout in de voeding. Precies wat de industrie niet wil.

Nestles boek Food Politics vertelt over hoe geniepig de marketingafdelingen van de voedingsconcerns zijn en hoe ze de denkwijze van de consument ongemerkt wijzigen. [foodpolitics.com] Food Politics vertelt dat het aanprijzen en verkopen van ongezonde troep een politiek spelletje is. Het vertelt ook dat de overheid door sterke financiële banden niet durft te zeggen dat zout de bloeddruk verhoogt, dat teveel suiker ongezond is en iedere dag McDonalds geen goed idee is. Het boek vertelt dat, zodra de FDA een wet wil maken die de consument gezonder maakt en de voedingsindustrie armer, de zoutindustrie, suikerindustrie en de fast food-restaurants in opstand komen. En omdat die bedrijven niet alleen automaten in scholen beheren maar ook geld geven aan onderwijsinstellingen, houdt de overheid wijselijk zijn mond.

De American Heart Association probeerde bijvoorbeeld jaren geleden de consumptie van verzadigd vet te verminderen, omdat verzadigd vet aantoonbaar het risico op hart en vaatziekten verhoogt. Politiek was dat niet opportuun. Verzadigd vet zit vooral in vlees- en zuivelproducten, en de vlees- en zuivelindustrie houdt er niet van als iemand hun klanten gaat vertellen dat ze minder gehakt en kaas moeten eten. En tegen een industrie met een miljardenomzet kan een American Heart Association of FDA niet op. Een duidelijke campagne tegen verzadigd vet is er niet gekomen.

Een ander voorbeeld van de macht van de industrie is wat de Sugar Association - een belangenclub opgezet door de Amerikaanse suikerindustrie - deed toen Marion Nestle op een radiozender in Boston vertelde dat frisdrank hetzelfde is als sugar, water and nothing else. Prompt kreeg Nestle een brief van de advocaat van de Sugar Association. Volgens de advocaat had Nestle 'onjuiste beweringen' gedaan. Sinds twintig jaar zit er geen suiker meer in frisdrank, als je onder suiker tenminste sucrose verstaat, aldus de advocaat. Tegenwoordig zit er in Amerikaanse frisdrank High Fructose Corn Syrup.

Veel poot om op te staan had de Association niet. Als je op Wikipedia zoekt naar definitie van 'suiker', dan vertelt de web-encyclopedie je dat de term suiker elke monosaccharide en disaccharide dekt. Iedere middelbare scholier met scheikunde of biologie kan je dat vertellen.

De brief die Nestle terugstuurde naar de advocaat van de Association eindigt met de zin: "I ask you that you immediately stop attributing unsupported false and misleading statements to me and cease threatening me with legal action – threats clearly designed to intimidate me into silence". Marion Nestle is niet snel bang.

De Sugar Association kwijt
zich van zijn missie

De missie van de Sugar Association is "to promote the consumption of sugar as part of a healthy diet and lifestyle through the use of sound science and research". Dat zinnetje is niet helemaal compleet. "...degelijke wetenschap en research die is betaald door de industrie en alleen wordt gepubliceerd als het voor de industrie gunstig uitpakt."

Kijk. Da's beter. Zo klopt het tenminste.

Marion Nestle doet precies het tegenovergestelde wat de industrie doet. Ze prijst gezonde voeding aan waarschuwt voor een dieet met teveel suiker en geraffineerd voedsel, en baseert zich daarbij onafhankelijke wetenschap en onderzoek.

De bedrijven kunnen Nestle niks maken. Nestle is niet afhankelijk van hun geld, en ze heeft de wetenschap achter zich. Wat ze heeft bereikt is het aanzwengelen van de strijd voor de gezondheid van de bevolking en tegen de macht van de voedingsconcerns die ons willen laten geloven dat suiker gezond is. In die strijd kiest de Amerikaanse consument overigens voorlopig de kant van de fabrikanten van lekkernijen als Oreo-cookies, Cheerio-ontbijtgranen, muffins en hamburgers.

De Sugar Association richt zijn pijlen – lees: advocaten - dan ook vooral op zoetstoffen als Splenda. [Zie clip hiernaast - red.]

In Nederland heeft de suikerindustrie minder macht en geld dan in de VS. Maar dat heeft de Nederlandse industrie ook niet nodig, want de Nederlandse overheid is nog weker dan de Amerikaanse. Als het over snoep en koek met suiker gaat, dan wil het Voedingscentrum niet verder gaan dan "van deze voedingsmiddelen niet te veel zodat het gewicht gezond blijft". Daar zal de industrie niet van wakker liggen.



High Fructose Corn Syrup Naar boven Obesity