|
||
|
||
1 5 - 0 6 - 2 0 0 8
Antioestrogeen exemestane heeft androgene werking (Mol Cancer Ther. 2007 Nov;6(11):2817-27.) Exemestane, dat ook op de markt is als aromasin, is net als letrozole en anastrozole een antioestrogeen van de derde generatie. Exemestane remt het enzym aromatase, dat testosteron en androstenedione omzet in het vrouwelijke hormoon estradiol. Volgens de leerboeken is exemestane een suicide inhibitor van aromatase. Dat betekent dat het middel het enzym voorgoed kapot maakt. Pas als het lichaam nieuwe enzymen heeft aangemaakt komt de omzetting van testosteron in estradiol op gang. Anastrozole en letrozole zouden daarentegen de werking van aromatase maar tijdelijk plat leggen. Het zijn reversible inhibitors. Artsen geven antioestrogenen aan kankerpatiënten met tumoren die sneller groeien door estradiol. Chemische De bijwerkingen die gebruikers van antioestrogenen ervaren, zoals een verhoogde kans op botbreuken en pijn in spieren en gewrichten, zijn het gevolg van het zakken van de oestrogeenspiegel. Dat verhoogt bij jarenlang gebruik. De antioestrogen zelf zijn alleen toxisch bij idioot hoge doseringen, die zelfs in de meest extreme niches van de chemische sport niet voorkomen. Dat geldt ook voor exemestane. De stof kun je omschrijven als een boldenon-precursor met een methyleengroep op C6. Dat molecuul doet niets met steroidreceptoren. Maar al toen chemici in de jaren tachtig de eerste proeven uitvoerden met exemestane ontdekten ze dat enzymen in het lichaam exemestane kunnen omzetten in verbindingen die wel degelijk een hormonale werking hebben. De Amerikanen hebben zo'n actieve exemestane-metaboliet onderzocht. Hij ontstaat als exemestane's carbonylgroep op C17 verandert in een hydroxylgroep. De structuur die je hieronder links ziet is die van exemestane, rechts daarvan zie je de 17-hydroxymetaboliet.
Androgenen zijn niet erg actief als ze op C17 een carbonylgroep hebben zitten. Verandert die carbonylgroep in een hydroxylgroep, dan worden die androgenen in de regel stukken actiever. De Amerikanen vroegen zich af of dat ook voor exemestane geldt. In het lichaam van gebruikers vind je die 17-hydroxymetaboliet in concentraties die gemiddeld eentiende zijn van de concentratie van exemestane zelf. Dat is veel.
Hoe verder de curve van een stof naar rechts ligt, des te zwakker hecht die stof aan de receptor. Exemestane en zijn metaboliet zijn nauwelijks oestrogeen, maar de 17-hydroxymetaboliet interacteert al in lage concentraties met de androgeenreceptor. Simulaties bevestigden die uitkomst. |
|
|