|
|
[Definitie:] "An ergogenic aid is any substance or phenomenon that enhances performance."
(Wilmore and Costill) 
|
|
|
||
|
||
|
1 9 - 0 1 - 2 0 0 4 Coach wilde middelbare scholieren genetisch manipuleren
Biologen van de University of Pennsylvania, die werken aan genetische technieken om spieren extra IGF-1 te laten aanmaken, zijn benaderd door een coach van een high school. De man vroeg de biologen of ze zijn team genetisch konden manipuleren. Dat schrijft onderzoeksjournalist Michael Sokolove in de New York Times.
Sokolove maakte voor de NYT een uitgebreide reportage over doping, en sprak daarvoor met Lee Sweeney en Elisabeth Barton. Sweeney en Barton werken sinds 1988 aan een middel tegen spierziekten als dystrofie, maar ook tegen de verzwakking van spieren bij ouderen. Sinds de late jaren negentig richten ze zich op IGF-1, en dan vooral de variant MGF of Mechano Groei Factor. Die analoog wordt in de spieren zelf aangemaakt. Lokale aanmaak zou in theorie geen bijwerkingen moeten hebben.
In proefdieren is het inbrengen van extra IGF-1 genen voor de geboorte al gelukt. De onderzoekers zijn er ook al in geslaagd het IGF-1 in een virus te stoppen, en dat toe te dienen aan normale proefdieren. In beide gevallen ontstonden er toen monstrueus gespierde muizen.
Muizen die het spiervirus eenmalig kregen ingespoten toen ze achttien maanden oud waren, hadden op een gevorderde leeftijd van 27 maanden vijftien procent meer spiermassa dan onbehandelde proefdieren. Daarnaast hadden ze meer snelle spiervezels en waren ze veertien procent sterker. Waarschijnlijk prikkelt de extra IGF-1 meer stamcellen om zich te ontwikkelen tot volwaardige spiercellen.(2)
Nadat Sweeney en Barton iets over hun onderzoek hadden verteld op een symposium van de American Society for Cell Biology nam een coach uit het westen van Pennsylvania contact op. "Ik heb hem verteld dat de behandeling nog lang niet klaar is voor mensen", zegt Sweeney. "Het is misschien niet veilig. Als ik hem zou helpen, zei ik, dan zouden we allemaal naar de gevangenis gaan." Sweeney hoopt maar dat de coach niet had begrepen hoe experimenteel de behandeling was.
Het was geen incident, zegt Sweeney. Hij krijgt geregeld mail, vooral van bodybuilders en gewichtheffers. Ook na een publicatie in weinig toegankelijke tijdschriften zoeken mensen met hem contact. "Een complete subcultuur van sporters, coaches en chemici, die voortdurend bezig zijn prestaties te verbeteren, hongert naar de laatste medische vorderingen", schrijft Sokolove.
Sweeneys methode werkt, weet de onderzoeker zeker. Hij zal de komende jaren echter nodig hebben om ook de veiligheid ervan te kunnen aantonen. Maar veiligheid interesseert de sporters niet. Sporters willen winnen en beloond worden voor alles wat ze in hun sport hebben geinvesteerd. Ongeacht de kosten. Daarom, schat Sokolove in, zal Sweeneys technologie vroeg of laat ingang vinden in het dopingmilieu. Een bijkomend voordeel van genetische manipulatie zoals Sweeney die ontwikkelt is dat detectie via bloed of urine niet mogelijk is, omdat er buiten de spiercel weinig van de ingreep is te merken.
"Menselijke toepassing zal niet zo moeilijk zijn", zegt Elisabeth Barton. "Alles is gepubliceerd. Iedereen die weet hoe je een gen moet klonen en werkt met cellen kan het doen." Sweeney valt haar bij. "Het is niet spectaculair. Het is niet alsof je iemand een derde arm geeft of zo. En je kunt ook met andere genen werken dan met het gen voor IGF-1."
Sweeney doelt onder meer op het onderzoek van Steven Rudich van Michigan University, die genen voor EPO in een virus heeft gedaan en heeft ingespoten in de benen van apen. De aanmaak van EPO was daardoor dertig weken lang verhoogd. Of het onderzoek van Helen Blau van Stanford, die al een kleine vijftien jaar geleden genen voor groeihormoon inbracht bij muizen - en zag dat de spiegels drie maanden later nog waren verhoogd.(3)
Als hij bijvoorbeeld een sprinter zou behandelen, filosofeert Sweeney, dat zou hij eerst de bloedsomloop van de benen van de man of vrouw loskoppelen. Eenmaal geïsoleerd zou hij het virus loslaten in het been. Dat zou effectiever zijn dan injecties, omdat je dan nooit alle spiergroepen zou kunnen bereiken. "Het is een forse ingreep, maar elke chirurg kan het doen."
Van alle gentechnologische projecten houdt de dopingautoriteit Wada dat van Sweeney het meest zorgvuldig in de gaten. Sweeney was ook op de gentechnologische conferentie van 2002, waar Wadabons Dick Pound de onderzoekers verzocht stil te staan bij de mogelijkheid dat dopinggoeroes hun technieken zouden misbruiken.
Sweeney staat positief tegenover de dopingjagers en voorziet ze van wetenschappelijke informatie. Maar hij gelooft dat de strijd tegen doping uiteindelijk verloren gaat worden. "Er komt een dag dat de dopingjagers zich gewonnen moeten geven. Misschien duurt dat nog twintig jaar, maar die dag komt eraan."
Dopingjager Pound zelf ziet het niet zo somber in. "Stel je voor dat je spieren drie keer zo sterk maakt", zegt hij hoopvol. "Wat gebeurt er dan als je wegschiet uit de startblokken? Zouden dan niet de spieren van je botten scheuren?"
1. Michael Sokolove. The Lab Animal. New York Times, 18-1-2004. |
|
|
