|
||
|
||
2 8 - 0 5 - 2 0 0 4 Een jaar Atkinsdieet: het werkt
De recente positieve berichten in de media over het Atkinsdieet zijn het gevolg van twee publicaties in de Annals of Internal Medicine. Het belangrijkste artikel was dat van Linda Stern en haar collega's, die een groep op een klassiek afslankdieet en een groep op het Atkinsdieet een jaar lang volgden. De conclusie: het Atkinsdieet werkt.
Laten we maar met de deur in huis vallen. Als je begint met het Atkinsdieet gaat het afvallen snel, maar na een half jaar word je langzaam weer ietsjes zwaarder. Op een conventioneel dieet gaat het afvallen langzaam, maar gaat het wel gestaag door.
Dat blijkt uit Sterns onderzoek naar in totaal 132 ziekelijk zware mensen. Stern is voorzichtig met haar conclusies, want de uitval was aanzienlijk. In beide groepen viel grofweg eenderde af, meestal omdat de proefpersonen het dieet niet volhielden.
De Atkinsgroep gooide de koolhydraten eruit zodat de dagelijks inname van koolhydraten onder de dertig gram bleef. De klassieke dieetgroep kreeg opdracht de dagelijkse inname met 500 kilocalorieen terug te schroeven en er voor te zorgen dat niet meer dan dertig procent van de ingenomen energie uit vet bestond.
Analysesvan het dieet van de proefpersonen leerde dat de Atkinsgroep daar maar gedeeltelijk in slaagde. Na een jaar zat de groep op gemiddeld 120 gram koolhydraten per dag - de helft van de inname van de andere dieetgroep.
De figuur hieronder laat zien hoe het gewicht van de groepen zich ontwikkelde.
Het verschil tussen beide groepen was na een jaar statistisch niet significant. Waren de onderzochte groepen groter geweest, schrijven de onderzoekers, dan waren de verschillen dat waarschijnlijk wel geweest.
Voor en na de proefperiode lieten de onderzoekers een batterij tests op het bloed van de proefpersonen los. Daaruit kun je afleiden dat de proefpersonen met het Atkinsdieet wat beter af zijn: in hun bloedt daalt de HDL-spiegel minder, en zitten minder triglyceriden en minder hemoglobine A1c (een merker voor de concentratie glucose in het bloed, en indirect dus dus ook voor de insulinegevoeligheid).
Ook de insulinespiegel daalde bij de Atkinsgroep. De onderzoekers merkten dat er minder proefpersonen in de Atkinsgroep door overgewicht diabeet werden. In de Atkinsgroep waren dat er twee, in de klassieke dieetgroep vier.
Tot dusver goed nieuws voor de Atkinsfans. Toch staan er ook een paar dingen in het verslag waarmee ze niet zo blij zullen zijn.
Ten eerste had Atkins denkbeelden over de metabole werking van zijn dieet. Nou hebben niet alle personen in de Atkinsgroep zich even strikt aan hun dieet gehouden, maar volgens de analyses verklaart het verminderen van de inname van energie het gewichtsverlies van de proefpersonen volledig. Atkins' theorie over een verhoogde afbraak van vet door een veranderde enzymhuishouding golden in ieder geval niet voor deze groep afslankers.
Verder was er nog de terugval. Proefpersonen die stopten met het Atkinsdieet vielen niet meer af of werden zwaarder. Proefpersonen in de klassieke dieetgroep die stopten bleven afvallen. Het is kennelijk erg moeilijk om het Atkinsdieet vol te houden.
En dan zijn er nog de doden. De onderzoekers stappen er luchtig over heen. In hun abstract reppen ze er met geen woord over.
Maar in het integrale verslag, bijna weggemoffeld, staat een verontrustende alinea.
Twee doden en een zwaar zieke. Zijn dat minor adverse effects? De onderzoekers vinden van wel. Volgens hen staan de dood van de twee en de ziekenhuisopname los van het dieet, en was het puur toeval dat er niemand in de andere groep stierf.
Onlangs berichtte de New York Times dat een ex-Atkinsadept, Jody Gorran, de Atkins Foundation voor de rechter had gedaagd omdat hij zijn hartoperatie toeschreef aan het Atkinsdieet.
1. Stern L, Iqbal N, Seshadri P, Chicano KL, Daily DA, McGrory J, Williams M, Gracely EJ, Samaha FF. The effects of low-carbohydrate versus conventional weight loss diets in severely obese adults: one-year follow-up of a randomized trial. Ann Intern Med. 2004 May 18;140(10):778-85.
[Link] |
|
|