|
||
|
||
1 5 - 0 4 - 2 0 0 6 Hoe effectief zijn ATD en m-ATD?
Het supplement heet PCT, en volgens supplementenmaker Anabolic Xtreme bevat het iets heel bijzonders. In het product zit niet het inmiddels afgekloven ATD, maar een C17-gemethyleerde analoog daarvan. En daardoor, jubelt de communicado van Anabolic Xtreme op de EliteFitness, heb je wel alle voordelen van ATD, maar niet de nadelen.[1] Jeehah.
Toch regent het op de boards negatieve praktijkervaringen. Het preparaat laat weliswaar de testosteronspiegel stijgen met honderden procenten, maar de zin in seks is ver te zoeken. Bovendien krijgt een aantal gebruikers toch last van gyno.
Dat komt, aldus de communicado, omdat ATD ook een antiandrogeen is. Een onderzoek uit de late jaren tachtig bewijst het. ATD verhindert dat androgenen zich aan de androgeenreceptor kunnen vastmaken. Daarom werden in een aantal studies mannelijke proefdieren bi- of homoseksueel toen ze met ATD werden behandeld.
Uiteraard wil Anabolic Xtreme dat voorkomen. Het bedrijf maakt echte mannen, kerels, bikkels van venters en geen mietjes. Daarom heeft het bedrijf zijn ATD vervangen door mATD.
"Lang geleden ontdekten onderzoekers dat als je op ATD op C17 een hydroxylgroep plakt, je een verbinding krijgt die niet alle androgeenreceptoren blokkeert", zegt de communicado – die volgens zijn profiel de opperste moderator van EliteFitness is. "Die compound is oraal slecht opneembaar. Daarom heeft Anabolic Xtreme hem gemethyleerd, op zo'n manier dat hij niet belastend is voor de lever. We noemen de stof mATD."
De nieuwe verbinding heet in de advertentietaal van de supplementenindustrie 17a-methyl-17b-hydroxyl-3-keto-delta 1,4,6-etioallocholtriene.
Wat is ATD?
De estradiolspiegel is voor het lichaam een belangrijke graadmeter om de aanmaak van hormonen te reguleren. Hoe lager de estradiolspiegel, des te meer FSH en LH maken de hersenen aan. Daarom gebruiken sporters vaak antioestrogenen – en nu dus ook ATD - als ze na een kuur hun natuurlijke aanmaak van testosteron op gang willen helpen. Van antioestrogenen als clomiphene en tamoxifen is bekend dat je ze daarvoor kunt gebruiken. Of aromataseremmers dat kunnen is nooit onderzocht. Maar goed.
ATD en seks Sinds de jaren zeventig is ATD vaak gebruikt door biologen in onderzoek naar het belang van de omzetting van testosteron in estradiol. In veel van die proeven bleek dat ATD de interesse in seks vermindert, of zelfs laat verdwijnen. In sommige van die proeven werden mannetjesdieren inderdaad bi- of homoseksueel. Dat waren trouwens extreme experimenten, waarbij de proefdieren al voor de geboorte ATD kregen, en waarbij de onderzoekers vaak nog meer hormonale manipulaties uitvoerden.
Die extreme experimenten zijn niet van toepassing op supplementengebruikers. Raar dat Anabolic Xtreme die proeven er toch bij haalt. De interpretatie die het bedrijf aan de proeven geeft is bovendien discutabel. Uit die studies blijkt dat estradiol nodig is voor een 'normaal' seksueel mannelijk functioneren. De meest voor de hand liggende conclusie, die je op basis van die studies kunt trekken, is dat je voorzichtig moet zijn als je de aanmaak van estradiol onderdrukt.
ATD anti-androgeen Er zijn inderdaad aanwijzingen dat ATD een antiandrogeen is. Hieronder zie je wat er gebeurt op vier verschillende plaatsen in de hersenen (H,P, A en S) van ratten, die niks, ATD, testosteron of ATD samen met testosteron krijgen. De hoogte van de staafjes geeft aan hoeveel androgeen-receptorcomplexen de onderzoekers vonden. Testosteron verhoogt dat aantal, maar niet of minder als de ratten ook ATD krijgen. (PG = placebo-injecties)
Uit hetzelfde onderzoek waaruit we de bovenstaande figuur haalden vonden we ook een reageerbuisstudie.[2] Daaruit blijkt dat ATD met DHT concurreert om binding aan de androgeenreceptor. "ATD was a moderately effective competitor for cytosol ARs", schrijven de onderzoekers. "Particularly at higher concentrations, inhibiting almost 50% of AR binding at low6 M. ATD was not an effective competitor for nuclear ARs."
Het verschil tussen beide soorten receptoren was dat de receptoren in de celkern al bezet waren met androgenen, en de receptoren in het celplasma nog niet. Daarom kan ATD met de laatstgenoemde receptoren makkelijker een binding aangaan.
ATD en gyno
Wij vonden een mogelijke verklaring in een dierstudie uit de vroege jaren tachtig.[3] Die vertelt hoe in rattencellen ATD weliswaar de omzetting van androstenedione en testosteron in estradiol afremt, maar ook zorgt voor een verhoogde aanmaak van 19-hydroxy-androgenen. [Tabel]
Aromatisering verloopt in stappen, en de eerste stap is het vastplakken van een hydroxylgroep aan C19. Kennelijk verhindert ATD die eerste stap niet, maar de daaropvolgende stappen wel.
Dit verklaart misschien verklaren waarom gebruikers na een ATD-kuur last hebben van een oestrogene overload. Ze hebben een overmaat aan C19-hydroxy-androgenen in hun lichaam. Zodra ze stoppen met hun kuur, veranderen die opgehoopte metabolieten in een oogwenk in estradiol.
De C17-hydroxyl-analoog van ATD Over ATD is veel literatuur, maar humane studies hebben we niet kunnen vinden. Wat de gevolgen van langdurig gebruik van ATD zijn, weten we dus niet. Over de C17-hydroxylvariant van ATD weten we nog minder.
Volgens een overzichtsartikel, uit de koker van onderzoekers die je kunt beschouwen als de uitvinders van ATD, is de analoog een minder rigoureuze aromataseblokker dan ATD zelf.[4] Daarom heeft de analoog bij niet te hoge doseringen misschien niet zo'n desastreuze uitwerking op de zin in seks – maar dat is speculatie.
Uit een ander onderzoek blijkt echter dat dezelfde analoog verantwoordelijk is voor precies de tegenovergestelde effecten van ATD die je als supplementengebruiker wilt hebben.[5] Volgens die studie vermindert 1,4,6-androstatriene-17-beta-ol-3-one de aanmaak van LH juist.
Het onderzoek betreft twee soorten aapjes: gewone en gecastreerde. In de intacte apen doet ATD wat de supplementenindustrie vindt dat het moet doen: het vermindert de concentratie van estradiol in de hersenen en verhoogt de aanmaak van het stuurhormoon LH. Maar in gecastreerde apen gedraagt ATD zich als een zwak androgeen, en verlaagt het juist de aanmaak van LH. Krijgen de gecastreerde apen extra testosteron, dan kan ATD niet voorkomen dat de afgifte van LH vermindert.
Het effect is het werk van een omzettingsproduct van ATD, vermoeden de onderzoekers: 1,4,6-androstatriene-17-beta-ol-3-one ontstaat als het enzym 17-beta-hydroxysteroid-dehydrogenase bij ATD het dubbelgebonden zuurstofatoom op C17 vervangt door een beta-hydroxylgroep. De onderzoekers hebben die metaboliet in reageerbuizen onderzocht. En inderdaad: het is een zwak androgeen. Hij hecht aan de androgeenreceptor.
Met die onderzoeksresultaten in het achterhoofd kun je je afvragen of het gebruiken van de "verbeterde variant" van ATD na een kuur wel zo'n goed idee is. Na een androgeenkuur is je natuurlijke aanmaak stil komen te liggen. Dan een zwak androgeen nemen, dat in staat is om de LH-aanmaak te blijven onderdrukken, helpt je natuurlijke aanmaak niet.
Methylgroep De functie van de methylgroep in het nieuwe mATD is de hydroxylgroep van mATD aan C17 te beschermen. Er is echter een belangrijk nadeel verbonden aan het plakken van een methylgroep aan C17. Steroïden worden er giftiger door. Daarom ontgaat ons waarom de C17-methylering "niet belastend voor de lever" zou zijn, zoals Anabolic Xtreme beweert.
Slot Methyl-ATD en ATD zijn het zoveelste natuurlijke experiment dat de supplementenindustrie uitvoert op gretige consumenten. Je kunt er op wachten. Het gerommel met occulte steroiden gaat een keer verschrikkelijk en onherroepelijk fout.
1. AX_Ryan. ATD being replaced by mATD. Elitefitness.com/forum, 20-Feb-2006. [Link] |
|
|