|
|
[Definitie:] "An ergogenic aid is any substance or phenomenon that enhances performance."
(Wilmore and Costill) 
|
|
|
||
|
||
|
0 4 - 0 5 - 2 0 0 4 Kopzorgen over methyldienolone
Makers van designersupplementen hebben een nieuw anabool steroid gelanceerd in het grijze supplementencircuit: methyldienolone. Methyldienolone zit in producten als Methyl-D en Methyl-Dien. Volgens berichten op de messageboards is methyldienolone een bijzonder effectief middel, en als je kijkt naar zijn chemische structuur snap je waarom. De structuur van methyldienolone lijkt op die van methyltrenbolone, het gevaarlijkste anabole steroid dat ooit is getest op mensen.
Linksonder zie je de structuurformule van methyldienolone, rechtsonder die van methyltrenbolone.
Over methyldienolone weten we maar weinig, over methyltrenbolone wat meer. Methyltrenbolone werd in de jaren zestig ontwikkeld. Even, heel even, dachten farmacologen dat ze een super-anabool hadden gevonden. Een middel dat wel de gewenste eigenschappen had van testosteron, maar niet de bijwerkingen. Totdat ze methyltrenbolone uitprobeerden op mensen.
Duitse onderzoekers publiceerden in 1966 een experiment waarbij ze aan 13 proefpersonen twee weken lang lichte doseringen methyltren gaven.[1] De doses liepen uiteen van 0.1 milligram tot 1 milligram per dag. Die lichte dosering, was uit eerdere proeven gebleken, volstond om de opbouw van eiwit te verhogen.
De lichte dosis zorgde al voor leverproblemen, ontdekten de Duitsers toen ze een aantal waarden in het bloed van hun proefpersonen onderzochten. De concentraties glutamaatpyruvaattransaminases - kortweg GPT - en glutamaatoxalacetaatransaminases - GOT - stegen explosief. Normaliter blijven die waarden onder de 12.5 milli-eenheden per milliliter.
SGPT 
SGOT 
De onderzoekers concludeerden dat het nieuwe anabool gevaarlijk was. Ondanks de lage dosering hadden de proefpersonen verschijnselen die leken op een vergiftiging met koolstoftetrachloride. Methyltrenbolone was het giftigste anabool dat tot nu toe uit de laboratoria was gekomen.
Later zouden onderzoekers methyltrenbolone gaan gebruiken voor fundamenteel onderzoek. Ze zouden ontdekken dat methyltrienolone [R1881] zich beter dan alle andere anabolen kon vastmaken aan de androgeenreceptor in de prostaat. Dat suggereert dat methyltrenbolone, nog meer dan andere anabole steroiden, prostaatkanker kan bewerkstelligen. [Tabel] [2] R1881 is hetzelfde als methyltren. Onderzoekers zouden ook ontdekken dat methyltrenbolone zich, beter dan andere anabole steroiden, kan vastmaken aan de androgeenreceptor in spieren dan testosteron. [Tabel] [3]
Maar dat was allemaal van puur academisch belang, want methyltrenbolone zou nooit op de markt komen. Het onderzoek van de Duitsers had de ogen van de medische gemeenschap geopend. En nou hebben we dan methyldienolone.
Volgens enthousiaste gebruikers op de messageboards die ineens allemaal - o wonderlijk toeval - threads over methyldienolone produceren, is methyldienolone retegoed spul.
"As a stand-alone androgen, methyldienolone should be used at 1-3mg/day", schrijft goeroe Loki in een review op diverse plekken op het web. "Heavily experienced lifters might do better with 4-5mg/day, and I do not feel that there is any need whatsoever to exceed the 5mg/day dose-range."
Kijk toch eens. Aan een paar milligram per dag heb je genoeg. Da's ook niet veel.
Douglas Rollins had volkomen gelijk.
1. Kruskemper HL, Noell G. Liver toxicity of a new anabolic agent: methyltrienolone (17-alpha-methyl-4,9,11-estratriene-17 beta-ol-3-one). Steroids. 1966 Jul;8(1):13-24. |
|
|
