|
1 6 - 0 8 - 2 0 0 8
Nandrolon elf keer schadelijker voor bloedvaten dan testosteron (Toxicol Lett. 2007 Mar 8;169(2):129-36.)
Nandrolon doodt de cellen aan de binnenkant van de bloedvaten bij een concentratie die elf keer lager is dan de concentratie waarbij good old testosteron die bloedvatcellen doodt. Dat ontdekten onderzoekers van de Italiaanse University of L'Aquila toen ze in reageerbuizen proeven deden met menselijke cellen.
Fors en langdurig anabolengebruik verhoogt de kans op hartaanvallen en beroertes, zeker in combinatie met recreatieve drugs als cocaine.
Hoe anabolen dat precies doen, daarover zijn meerdere theorieën die elkaar niet uitsluiten. De meest bekende is dat anabolen zorgen voor een soms dodelijke vergroting van de hartspier. Die treedt niet op na een enkele kuur, ook na niet een zware kuur, maar na verloop van tijd. De kans op een vergroting van de
hartspieren wordt groter door de combinatie van anabolen met groeihormoon.
Anabolen hebben ook een direct effect op hart- en bloedvaten. In hoge concentraties doden anabole steroiden hartcellen en laten in het bloed stolsels ontstaan - soms talloze kleine, bijna onzichtbare stolsels, die weefsels afsluiten van de bloedbaan.
Weer een ander negatief effect is dat androgenen bloedvaten nauwer maken. Zelfs het o zo milde DHEA kan het.
In al die processen zijn de cellen van het endotheel, de binnenkant van de bloedvaten, een sleutelfactor. Anabole steroiden maken die cellen stijver waardoor de bloeddruk stijgt. De vergroting van de hartspier is waarschijnlijk een gevolg daarvan. De verstijfde cellen zijn bovendien kwetsbaarder voor bloedstolsels.
Ziedaar de achtergrond van het Italiaanse onderzoek. De onderzoekers stelden bloedvatcellen bloot aan testosteron, een testosteronprecursor, nandrolon en twee precursoren van nandrolon. Vervolgens keken ze bij welke concentratie de helft van de cellen stopte met groeien. Het resultaat zie je hieronder.
Hoe meer een anabool de groei van bloedvatcellen remt, des te gevaarlijker is dat anabool voor hart en bloedvaten. Nandrolon is beduidend schadelijker dan testosteron, zie je hierboven. Dat wisten we al uit dierstudies.
Verrassend mild is nor-androstenediol. [Misschien is dat spul inderdaad een SARM - red.]
Hieronder zie je het effect van testosteron [blauw], nandrolon [zwart] en norandrostenediol [groen] op de groei en ontwikkeling van de endotheelcellen. Nandrolon belast de cellen beduidend zwaarder dan testosteron.
De anabolen verhogen de concentratie calcium in de cel, ontdekken de onderzoekers. Dat calcium activeert waarschijnlijk zelfmoordenzymen.
"According to these findings, we suggest that the observed endothelial alterations may be considered as events predisposing to serious damage at the cell vasculature level", schrijven de Italianen.
Hoe serious die damage kan zijn, daarover kunnen Mike Matarazzo, Jesse Marunde, Batuhan Tayfun, Kris Dim, Greg Deferro, Anthony D'Arezzo, Don Youngblood, Charles Durr en Claudia Bianchi meepraten.
De basis van forse anabolenkuren in de chemische bodybuilding is testosteron, niet nandrolon. Dat is, zo kun je opmaken uit het Italiaanse onderzoek, helemaal niet zo'n slecht idee.
0 3 - 0 8 - 2 0 0 8
Interleukine-6 is anabole factor (J Endocrinol. 2008 Jun 3. [Epub ahead of print].)
Muizen die injecties met synthetisch interleukine-6 krijgen verbranden meer vet. Hun spiercellen worden bovendien gevoeliger voor insuline. Dat blijkt uit een studie die Australische moleculaire wetenschappers binnenkort publiceren in de Journal of Endocrinology.
Er is iets raars aan de hand met interleukine-6 of kortweg IL-6. Aan de ene kant zien onderzoekers IL-6 als een ontstekingseiwit, een eiwit dat cellen aanmaken als het lichaam onder stress staat, bijvoorbeeld na een zware training. Hoe meer IL-6 circuleert in lichaam, des te slechter ben je eraan toe.
Ontstekingseiwitten als IL-6, zo staat in de textbooks, zorgen er bijvoorbeeld voor dat je spiercellen ongevoelig worden voor insuline en dus minder brandstoffen kunnen opnemen. Geen spul dat je in lichaam moet spuiten, dus.
 |
Maar aan de andere kant gaan er in het dopingmilieu al jaren geruchten over bodybuilders die interleukine-6 als doping gebruiken. Ze zijn ooit opschreven door Brian Batcheldor in een column voor Testosterone Nation.
"Yes, there are a handful of bodybuilders who have experimented with interleukin-6, although I have only actually spoken with one", schreef Batcheldor toen. "He claimed that he made gains from using it, but then he'd also go out searching for sheep eggs if I told him that they were the ideal protein source. In general, there may still be a lot to learn about the role of interleukin-6, but the evidence indicates a negative impact from self-administration, so give this one a miss."
Hum.
Nou hebben wij, grijsgeworden dopingverslaggevers, geleerd dat als sporters over doping "zus" zeggen, en wetenschappers "zo", dat je dan maar moet aannemen dat het "zus" is, en niet "zo". Het recente wetenschapsnieuws over interleukine-6 bevestigt de geldigheid van die vuistregel.
De Australische onderzoekers dienden interleukine-6 twee weken lang toe. Toen ze hun proefdieren na twee weken bestudeerden, zagen ze dat de spier- en levercellen van de dieren meer van het eiwit UCP-2 en meer van de vetreceptor PPAR-alpha waren gaan aanmaken. UCP2 is een eiwit dat de vetverbranding verhoogt, terwijl cellen met meer PPAR-alpha meer vetzuren opnemen.
Op papier is interleukine-6 dus helemaal niet zo'n onwaarschijnlijk dopingmiddel. Zeker niet als je daarbij nog een andere recent verschenen dierstudie betrekt. Volgens dat onderzoek speelt interleukine-6 een sleutelrol bij de vergroting van spiervezels door training.
|
|
|
[Definitie:] "An ergogenic aid is any substance or phenomenon that enhances performance."
(Wilmore and Costill) 
