|
||
|
||
2 6 - 0 2 - 2 0 0 3 Nieuwe genen voor groeihormoon kun je slikken
Onderzoekers van het Baylor College of Medicine in het Amerikaanse Houston experimenteren met het injecteren van groeihormoongenen. De techniek moet de conditie van kankerpatienten opvijzelen na zware chemokuren en bestraling. Critici maken zich zorgen. Ze vrezen dat het preparaat in de vorm van genetische doping vroeg of laat in het dopingmilieu opduikt.
Het middel bevat genen die cellen opdracht geven om groeihormoon te produceren. De genen zijn geplakt op een plasmide ring, een klein stukje DNA. De onderzoekers willen het injecteren in de spieren van kankerpatienten, maar een ethische commissie onderzoekt of dat wel mag. Dat vertelde genetisch sleutelaar Malcolm Brenner van Baylor aan een journalist van het financieel magazine Forbes.
De nieuwe technologie zou als voordeel hebben dat de groeihormoonaanmaak precies plaatsvindt op de plek waar het hormoon zijn werk moet doen. De kans op bijwerkingen is dan kleiner.
Het gebruik van plasmide ringen is makkelijker dan gemanipuleerde virussen. Virussen injecteren ook nieuw DNA in cellen, maar wat de cellen daarna met de nieuwe genen gaan doen is - net als het verloop van een verkoudheid - onvoorspelbaar.
Daarom hebben onderzoekers tot laat in de jaren negentig gewerkt aan ingewikkelde constructies om de nieuwe genen te controleren. Baylor plakte de groeihormoon-genen bijvoorbeeld vast aan een moleculaire sensor die reageert op kleine concentraties van RU486, de actieve stof in de 'abortuspil'. Door de hoeveelheden RU486 omhoog of omlaag te schroeven kunnen de artsen bepalen hoeveel groeihormoon de nieuwe genen aanmaken. De concentraties RU486 liggen een factor duizend lager dan de concentraties die vrouwen bij een abortus binnenkrijgen.
Plasmide ringen maken al dat gedoe overbodig. Meer genen in je spuit = meer hormoon in het organisme. Het toedienen van nieuwe genen is nu zo simpel dat zelfs de veterinaire onderzoekers van Baylor de mogelijkheden van de nieuwe technieken aan het verkennen zijn. Deze maand nog publiceerden ze een onderzoek naar biggen die injecties met de genen voor de groeihormoonbooster GHRH hadden gekregen. De dieren groeiden veertig procent sneller.
Genen die je op een plasmide ring in een organisme injecteert zijn niet duurzaam. Na verloop van tijd breken ze af. De erfelijke eigenschappen van de ontvanger van de nieuwe genen veranderen dus niet door de behandeling. Denken de onderzoekers.
Maar het kan allemaal nog simpeler. Het Canadese bedrijf Genteric heeft in 2001 patent aangevraagd op een technologie waarbij je nieuwe genen via een pil in een organisme kunt krijgen. Het bedrijf ontwikkelde een technologie waarbij genen in een pil worden opgenomen door de cellen van de darm. In het geval van het patent gaat het om genen die de darmcellen extra insuline laten aanmaken.
Hoe het systeem precies werkt is niet bekend - het bedrijf heeft alleen het allereerste onderzoek naar proefdieren gepubliceerd. Toen al experimenteerde Genteric niet alleen met insuline, maar ook met groeihormoon. Het patent dat Genteric heeft bemachtigd dekt trouwens meer eiwitten dan alleen insuline.
Het grote voordeel van de orale dosering is dat er zo weinig fout kan gaan, denkt Gnteric. Darmcellen vernieuwen zich elke drie dagen. Een paar dagen niet slikken, en alle hormoon is uit je systeem. Het grote nadeel is echter de dosering. Er komt maar heel weinig DNA in de darmcellen terecht. Genteric heeft investeerders 22 miljoen dollar uit de zak geklopt en werkt nu aan een oplossing.
1. Matthew Herper. Performance Drugs Outrun The Olympics. Forbes, 15-2-2002. |
|
|