2 8 - 0 4 - 2 0 1 0
Ouders Britse Dianabol-dode beginnen anti-anabolencampagne (people.co.uk 11 April 2010) [Offline]
In Engeland kent iedereen Matthew Dear. Beelden van de 17-jarige Dear in zijn ziekenhuisbed haalden in het voorjaar van 2009 krantenpagina's, websites en TV-journaals. [dailymail.co.uk 21st April 2009] [timesonline.co.uk April 21, 2009] Dear overleed drie weken nadat hij was begonnen aan een Dianabolkuurtje. Zijn ouders zijn een kruistocht begonnen tegen het gebruik van anabolen.
Sinds zijn twaalfde levensjaar was Matthew Dears grote droom om een marinier te worden. Nadat hij op zijn zestiende van school ging en als postbode ging werken, stak hij al zijn energie in hardlopen en fitness. Hij wilde op zijn achttiende slagen voor de tests die toegang geven tot een volwaardige baan in het leger.
In zijn gym kocht Matthew een potje met vijftig pillen methandienone - zeg maar: Dianabol - om sneller vooruit te gaan. Kosten: 46 euro. Halverwege week 4 van zijn kuur ging het fout. Matthew kwam terug van een feest, en ontdekte ineens dat hij niet meer kon lopen. Binnen enkele minuten viel hij flauw. Zijn ouders belden een ambulance, en terwijl hij naar het ziekenhuis werd vervoerd vertelde Matthew een verpleger dat hij anabolen slikte.
Een dag later mocht Matthew alweer naar huis, maar een etmaal later begonnen de problemen pas goed. Matthew begon warrig te praten, en zijn ouders belden nogmaals een ambulance. De jongen begon te ijlen en gillen, en de artsen moesten hem verdoven. Matthew had een gezwel in zijn hersenstam waardoor hersencellen afstierven, ontdekten de artsen. Ze moesten machteloos toezien hoe de jongen een paar dagen stierf.
Pathologen die Matthews lichaam onderzochten hebben niet kunnen vaststellen of de jongen leed aan verborgen kwalen. Ze konden ook niet vaststellen of de anabolen de hand in Matthews dood hadden gehad. De handelaren die de Dianabol hadden geleverd, twee jongens van 18 en 21 jaar, zijn desondanks veroordeeld tot 160 uur dienstverlening.
De ouders van de overleden jongen, Chris en Tina Dear, gaan nu in hun regio voorlichting geven over de gevaren van anabolen op scholen. De ouders gaan meewerken aan een project van de politie, dat eigenlijk was gericht op de risico's van recreatieve drugs. "It’s only since this happened to Matt and by speaking to other people that we realised steroids have become a huge problem for kids", zegt moeder Tina in een interview met een Britse krant. [people.co.uk 11 April 2010] "Part of the problem is youngsters like Matthew don’t see them as drugs. “They perceive them like a supplement because they are for body building. But they are drugs – and the people that sell them are drug dealers."
De ouders hebben in hun woonplaats pamfletten uitgedeeld en opgehangen met een foto van hun stervende zoon. Ze zijn een campagne begonnen onder het motto Dealers Are Scum, en pleiten voor zwaardere straffen tegen dealers en strengere wetten. Ze ondersteunen hun campagne via hun website www.matt-dear.vpweb.co.uk.
Het initiatief van Chris en Tina Dear doet denken aan dat van de ouders van Taylor Hooton, een Amerikaanse tiener die zelfmoord pleegde nadat hij was gestopt met een anabolenkuur - en toen hij tussen twee haakjes antidepressiva gebruikte die de kans op zelfmoord verhogen. Je vind de website van de Taylor Hooton Foundation www.taylorhooton.org. De getuigenissen van de Hootons waren in de VS aanleiding voor een parlementair onderzoek naar anabolengebruik in de sport.
In de documentaire Bigger, Stronger, Faster zegt journalist John Romano interessante dingen over de campagne van de Taylor Hooton Foundation. Die zijn ook van toepassing op het initiatief van Chris en Tina Dear.
En nu we het toch over jonge anabolendoden hebben: vandaag schrijven Britse kranten over de dood van de 21-jarige Matthew Swordy. [journallive.co.uk Apr 28 2010] Swordy injecteerde anabolen en gebruikte nolvadex en methaplex, een veterinair injecteerbeer vitaminepreparaat, en stierf toen hij bij zijn vriendin op visite was. Swordy had een hartafwijking. Hij leed zonder dat hij dat wist aan het Wolff-Parkinson-White-syndroom.
|
|
|