2 5 - 0 8 - 2 0 0 7
Vitamine K2 en calcium verlagen estradiolspiegel (Metabolism. 2002 Oct;51(10):1230-4.)
Geef je mannelijke ratten een dieet met slechts tien procent van de hoeveelheid calcium die je aantreft in normaal voer, dan stijgt hun estradiolspiegel. Geef je de ratten daarbij vitamine K2 door hun voer, dan zakt hun estradiolspiegel weer. Dat ontdekten onderzoekers van de Japanse Fujita Health University een paar jaar geleden.
De onderzoekers wilden meer weten over botontkalking bij oudere mannen. Daarom deden ze proeven met oudere ratten. De Japanners waren vooral geinteresseerd in de samenhang tussen calcium, vitamine K2 en estradiol. Vitamine K2 stimuleert de opname van calcium door botten - net als estradiol.
De proef duurde 24 weken. Na week zestien begonnen de onderzoekers de dieren vitamine K2 - in de tabel hieronder: menatetrenone - te geven. De dosering was fors: dertig milligram per kilogram lichaamsgewicht per dag.
De ratten die weinig calcium binnenkregen hadden lichter botten. Tegelijkertijd steeg de estradiolspiegel een factor vier.
De vitamine K2 beschermde de botten - tot op zekere hoogte.
Als de onderzoekers nadenken wat hun bevindingen nu precies betekenen, dan schrijven ze: "Thus, when the bone mineral density decreases, estradiol, which is known to act as an antiosteoporotic factor, seems to increase and play a compensatory role, although no significant changes of testosterone and gonadotropin were observed."
Het Japanse onderzoek is ook interessant voor lichaamsbouwers die hun estradiolspiegel willen verlagen. Het suggereert dat een voeding met voldoende calcium en vitamine K2 daaraan zou kunnen bijdragen. Een voedingsmiddel waarin je beide vindt is magere kwark.
Calcium in zuivel zit vast aan de eiwitfractie - in kwark rijkelijk aanwezig. De bacterien die magere melk omzetten in kwark scheiden bovendien vitamine K2 uit.
Hum.
Magere kwark als antioestrogeen?
2 0 - 0 8 - 2 0 0 7
Sierplant Clematis fusca bevat androgene stoffen (Biull Eksp Biol Med. 1975 Jul;80(7):60-1.)
In tuincentra kun je hem gewoon kopen. De sierplant Clematis fusca Turcz. Hij bevat onbekende androgene stoffen, volgens een Russisch onderzoek uit het midden
van de jaren zeventig, dat we per toeval vonden.
De Russen wisten al dat Clematis-extracten de geslachtsorganen van proefdieren
beschermen tegen oestrogenen. Dat bleek uit een proefschrift uit de jaren zestig.
De Russen deden experimenten met gecastreerde ratten. Die kregen of helemaal niets, of extracten van de plant, of methyltestosteron door hun voer. De plantenextracten bestonden uit gedroogde bladeren van Clematis fusca. Per kilo lichaamsgewicht kregen de ratten elke dag een gram van dat poeder door hun voer.
De dosering methyltestosteron was bescheiden: per kilo lichaamsgewicht kregen de ratten 0,5 milligram per dag. Dat is ongeveer gelijk aan de therapeutische
doses die artsen in de jaren veertig en vijftig aan mannen gaven.
Na een maand vergeleken de onderzoekers de ratten met intacte exemplaren.
Een samenvatting van wat de onderzoekers vonden staat in de onderstaande tabel. Zoals je ziet is de androgene werking van de plant sterker dan die
van het beproefde methyltestosteron.
De Russen hebben alleen gekeken naar de prostaat van de dieren. Over de eventuele anabole werking van de Clematis fusca worden we dus niet zoveel wijzer.
Als je dit stukje leest als een aansporing om Clematis te gaan slikken, dan ben je abuis. Er zijn veel studies over plantenextracten die de testosteronspiegel verhogen. Vaak zitten er haken en ogen aan.
Een fraai voorbeeld is het onderzoek naar de klimplant Mondia whitei, die op de korte termijn de testosteronspiegel verhoogt, maar op de wat langer termijn de testes beschadigt. Bovendien zijn de doseringen vaak zo hoog, dat de extracten bijkans wel toxisch moeten zijn.
En voordat we het vergeten: sinds in de jaren vijftig de ontwikkeling van de synthetische anabole steroiden begon, hebben onderzoekers een scheiding aangebracht
tussen de gewenste - anabole - effecten van steroiden en de ongewenste - androgene - effecten. Ze hebben stoffen willen maken met zoveel mogelijk anabole effecten en zo min mogelijk androgene.
We blijven het raar vinden dat die scheiding ineens niet meer lijkt te bestaan zodra het om natuurlijke stoffen gaat. Dan juichen onderzoekers van vreugde als ze iets vinden waarvan de prostaat opzwelt.
|
|
|