1 4 - 0 9 - 2 0 0 7
Voorkom darmkanker, eet vis - veel vis (Resource 13 September 2007) [Offline]
Voor elke keer dat je wekelijks vis op tafel zet, daalt je kans op dikkedarmkanker met vier procent. Eet je dus vijf keer per week vis, dan is je kans op kanker in de dikkedarm twintig procent lager dan normaal.
Dat blijkt uit een Wageningse meta-analyse van veertien cohortstudies, waarin onderzoekers groepen gezonde personen door de tijd volgden en nagingen hoeveel van hen darmkanker kregen. [Am J Epidemiol. 2007 Nov 15;166(10):1116-25]
Omdat de onderzoekers de eetgewoonten van de personen kenden, konden ze de impact van vis op darmkanker berekenen. De figuur hieronder vat de uitkomsten van die studies samen. Helemaal onderaan zie je het effect van vis volgens alle gegevens bij elkaar.
De figuur laat zien hoeveel kans op darmkanker mensen hebben die relatief veel vis eten, vergeleken met mensen die weinig vis eten. Het effect is betrekkelijk gering. Dat komt misschien omdat ook mensen die relatief veel vis eten, per week maar een paar keer vis op tafel zetten.
Bovendien maakten de onderzoekers geen onderscheid naar het soort vis, zodat de Wageningers niet kunnen inzoomen op een vissoort die beter dan andere soorten de kans op darmkanker verkleint.
Dat kan ook nog niet, want het is ook nog niet duidelijk waarom vis beschermt tegen darmkanker, zegt eerste auteur en onderzoeker Anouk Geelen van Wageningen Universiteit. "We weten al langer dat de consumptie van vis de kans op dikkedarmkanker vermindert. Hoe dat verband precies in elkaar zit weten we niet. Misschien komt het door de vetzuren in vette vis, de omega-3-vetzuren. Als dat zo is, dan beschermen zalm en makreel tegen darmkanker, maar kabeljauw niet."
Andere mogelijke beschermende componenten in vis zijn selenium, vitamine D en bio-actieve eiwitten.
Een bijkomend effect kan zijn dat viseters vlees op het menu hebben vervangen door vis. Rood vlees, zoals rundvlees en varkensvlees, verhogen de kans op darmkanker. Junkvlees, zoals boterhamworst en smac, doet dat nog meer.
1 4 - 0 9 - 2 0 0 7
Grasdrankje is reuzegezond (Reed 12-09-2007) [Offline]
Wheatgrass is officieel in Nederland. Op een vakbeurs voor versproducten In Rotterdam heeft het Nederlandse Juicy Details het persen van sap uit graangras in Nederland voor een breder publiek geintroduceerd.
Wheatgrass is precies wat het woord zegt, en het sap dat je eruit kunt persen ziet er precies uit zoals je denkt
dat sap uit gras eruit ziet - en het smaakt ook zo. Het zit, zeggen de makers van de graspersen en de kwekers van het gras, stampvol belangrijke voedingsstoffen. In een glaasje van dertig milliliter zouden evenveel nutrienten zitten als in een kilo groenten. Bij voorkeur innemen op een niet-lege maag, en het combineert qua smaak prima met ananas.
De andere kant van het verhaal kun je lezen op de website van de National Council Against Health Fraud. Het stuk Wheatgrass Therapy van William Jarvis vertelt dat katten, die gras eten als ze zich niet lekker voelen, Ann Wigmore op het idee brachten dat gras eigenlijk een supplement is.
Het chlorofiel in gras reinigt, concludeerde Wigmore. Clorofiel is "the life blood of the planet".
Wigmore begon gras als gezondheidsproduct te propageren en kreeg in de jaren tachtig processen aan haar broek toen ze beweerde dat gras Aids en diabetes kon genezen. Ze verkocht ook allerhande producten die waren gebaseerd op versgeperste sappen van allerlei planten.
Maar goed - het is misschien niet eerlijk om daarmee wheatgrass onmiddellijk als onzin af te doen. Zo raar is het idee, dat chlorofiel positieve gezondheidseigenschappen heeft, niet.
1 2 - 0 9 - 2 0 0 7
"Chocolade is helemaal niet verslavend" (Science Daily September 12, 2007)
Chocolade is verslavend, en dat komt door farmacologisch actieve stoffen in het kleverige snoepgoed, zoals "serotonin, tryptophan, phenylethylamine, tyramine and cannabinoids". Dat zeggen voedingsgoeroes tenminste.
Ze zitten er helemaal naast, vermoedt Peter Rogers van de University of Bristol in Engeland. Andere voedingsmiddelen bevatten meer van die stoffen en zijn niet verslavend, en bovendien zijn chocoholics meestal verslingerd aan met melk versneden cacao - melkchocolade.
Klinkt bekend.
Rogers: "A more compelling explanation lies in our ambivalent attitudes towards chocolate -- it is highly desired but should be eaten with restraint. Our unfulfilled desire to eat chocolate, resulting from restraint, is thus experienced as craving, which in turn is attributed to 'addiction'."
Tuurlijk.
Rogers haalde nog niet zo lang geleden de wetenschapspagina's toen hij ontdekte dat je van koffie helemaal niet wakker wordt.
|
|
|