|
3 0 - 0 3 - 2 0 0 7
Webwinkels verkopen experimenteel kankermedicijn DCA
(BBC 29 March 2007)
Enkele weken na het verschijnen van een spectaculaire studie naar de kankerremmende werking van een eenvoudige verbinding zijn de eerste websites opgedoken waar kankerpatienten het experimentele middel kunnen kopen. Dat schrijft journalist Helen Pearson in Nature. [Nature Vol 446 29 March 2007 474-5]
In januari 2007 publiceerde de Canadese groep van Evangelos Michelakis een cel- en dierstudie in Cancer Cell. [Cancer Cell. 2007 Jan;11(1):37-51.]
Daaruit blijkt dat de kankercel een Achilleshiel heeft: zijn mitochondria. Die werken niet meer goed. Energie haalt de kankercel niet meer uit de normale processen, maar uit alternatieve metabole routes waarbij veel melkzuur ontstaat.
Dat heeft voor de tumor twee voordelen: hij gebruikt het melkzuur om naburige cellen weg te smelten aan te vallen zodat hij zichzelf beter kan verspreiden, en doordat de mitochondria niet meer werken is de cel praktisch onsterfelijk. Zelfmoordgenen worden aangestuurd via de mitochondria.
 |
Nou is er een chemische verbinding die dat proces stopt: natriumdichlooracetaat alias DCA. Die goedkope stof schakelt, aldus de proeven van Michelakis, de mitochondria weer aan.
Maar, vreest Michelakis, de farmacie heeft daarin geen interesse. Die kan DCA immers niet patenteren, en hem dus niet met een dure marketingcampagne op de markt zetten. Daarom heeft Michelakis een website geopend om geld in te zamelen voor DCA-onderzoek buiten de farmareuzen om. [The Official University of Alberta DCA Website] [Offline]
Maar terminale kankerpatienten hebben geen zin om te wachten tot dat onderzoek af is. Voor hen heeft de in bestrijdingsmiddelen gespecialiseerde Amerikaan Jim Tassano twee websites gebouwd.
Op de ene verkoopt Tassano DCA. [BuyDCA.com] Officieel verkoopt de website veterinair DCA, maar dat is om de wet te omzeilen, geeft Tassano toe. In werkelijkheid zijn menselijke kankerpatienten verreweg de belangrijkste gebruikers van DCA.
De DCA die Tassano verkoopt, maakt Tassano’s organisatie overigens zelf, in samenwerking met een chemicus. Da's raar, want elke leverancier heeft DCA in zijn catalogus.
Tassano’s andere website is bedoeld voor patienten, en geeft nieuws over DCA en – in een forum – gebruikerservaringen. [TheDCASite.com] [Offline]
Onderzoekers – inclusief Michelakis zelf - zijn not amused.
Ze vragen zich af of de DCA van Tassano wel zuiver is. Ze vragen zich wat de gevolgen op de langere termijn zijn, als kankerpatienten zelf bij websites medicijnen gaan kopen in plaats van dat ze netjes wachten tot ze dood gaan de onderzoekers hun trials hebben voltooid. Als iedereen straks zelf maar medicijnen gaat kopen en op eigen houtje gaat gebruiken, gebeurt er straks geen enkele trial meer.
Een ander punt is dat de veiligheid en effectiviteit van DCA niet bekend zijn. Het artikel in Nature noemt een recent onderzoek in Neurology, waarbij gebruikers van DCA – geen kankerpatienten, maar mensen die teveel melkzuur aanmaken – zenuwbeschadiging kregen toen ze DCA namen. [Neurology. 2006 Feb 14;66(3):324-30.]
De Australische kankeronderzoeker Len Lichtenfeld noemt in zijn blog nog meer bijwerkingen van DCA. [ABCNews Feb. 5, 2007]
DCA veroorzaakt in proefdieren bij langdurige blootstelling kanker. Dat is niet zo raar. Chemici gebruiken componenten als DCA om methylgroepen vast te plakken aan organische moleculen. Plak je een methylgroep aan het DNA, dan schakel je genen aan of uit. Schakel je een gen uit dat de cel beschermt tegen kanker – een zelfmoordgen, bijvoorbeeld – dan neemt de kans op kanker toe.
Tsja.
Daar zit je als kankerpatient ook niet op te wachten.
2 8 - 0 3 - 2 0 0 7
Hormonen in vlees maken mannen onvruchtbaar
(EurekAlert 27-Mar-2007)
De in de VS toegestane groeibevorderaars maken Amerikaanse mannen onvruchtbaar. Dat zegt Shanna Swan in Human Reproduction.
[Human Reproduction doi:10.1093/humrep/dem068]
Swan onderzocht zevenhonderd mannen die zich hadden aangemeld bij vruchtbaarheidsklinieken. Van vierhonderd mannen kon ze achterhalen hoeveel vlees hun moeders hadden gegeten toen ze zwanger van hun zonen waren. Hoe meer rundvlees de moeders hadden gegeten, hoe groter was de kans dat hun zonen vruchtbaarheidsproblemen hadden.
Aten moeders meer dan zeven keer rundvlees per week, dan was de gemiddelde aanmaak van zaadcellen van hun zonen een kwart lager dan die van zonen van moeders die minder rundvlees hadden gegeten.
Voor andere soorten vlees bestond geen verband.
De moeders waren zwanger tussen 1949 en 1983. Swan vermoedt dat niet het vlees op zich, maar wel synthetische hormonen in dat vlees het effect veroorzaken.
Sinds 1954 gebruiken Amerikaanse boeren anabole steroiden en andere groeibevorderaars om koeien versneld vet te mesten. In 1979 verbood de Amerikaanse overheid het gebruik van het synthetische oestrogeen DES, maar andere hormonen zijn nog steeds legaal. Boeren geven het progestageen megestrol via voer aan koeien, en gebruiken implantaten met trenbolone, estradiol, progesteron en estradiol.
Honderd procent zeker van haar zaak is Swann niet. "However, I must point out that most mothers in this study lived in North America and our findings may not apply to other regions of the world where beef is produced by other methods. In addition, pesticides, other contaminants and lifestyle factors correlating with greater beef consumption may play a role in the effect we observed."
In een begeleidend commentaar schreef bioloog Frederick vom Saal echter dat Swans ontdekking misschien het spreekwoordelijke topje van de ijsberg is. Misschien veroorzaken de steroiden in vlees nog meer seksuele ontwikkelingsproblemen, aldus Vom Saal.
Brussel verbood het gebruik van hormonen in vee in 1988, maar de hormoonmaffia trekt zich daar weinig van aan.
|
|
|
[Definitie:] "An ergogenic aid is any substance or phenomenon that enhances performance."
(Wilmore and Costill) 
