3 0 - 0 3 - 2 0 1 0
Wel anabolen, geen training, waardeloze spieren (J Acquir Immune Defic Syndr. 2005 Apr 1;38(4):399-406.)
Er is een kleine, hele kleine groep anabolengebruikers die te bedonderd is om te trainen. Die gebruikers bouwen misschien een op het oog niet onaardige fysiek op, maar hun spieren stellen niet zo verschrikkelijk veel voor. Tot die conclusie kom je na het lezen van een vergelijkende studie die HIV-onderzoekers van Tufts University vier jaar geleden publiceerden in de Journal of Acquired Immune Deficiency Syndromes.
Anabolengebruikers die niet trainen zijn niet representatief voor de groep anabolengebruikers. In gyms zul je ze niet vinden, wel in het drugsmilieu. In nieuwsberichten over drugzaken en surveys onder opgepakte drughandelaren lees je soms over handelaren die ook anabolen gebruiken, maar niet trainen. Soms willen die handelaren er gewoon gespierd uitzien, soms hebben ze de anabolen nodig om de lichamelijke effecten van hun druggebruik te compenseren.
Tussen 1998 en 2001 deden HIV-onderzoekers een experiment op 47 mannen en vrouwen die niet alleen waren besmet met het HIV-virus, maar ook gewicht begonnen te verliezen. Ze leden aan AIDS wasting.
De onderzoekers verdeelden de mannen en vrouwen in 3 ongeveer evengrote groepen. De ene groep slikte elke dag een placebo [NA], de andere groep slikte elke dag 20 mg oxandrolone [structuurformule hierboven] en een derde groep trainde met gewichten [PRT].
De training hield in dat de proefpersonen 3 keer per week met vijf basisoefeningen [leg-press, chest-press, knee-extension, seated-row, leg-press en een abdominal-curl-up] de belangrijkste spieren van hun lichaam trainden. De intensiteit was 80 procent van hun 1RM.
Alle drie groepen kregen de vloeibare maaltijdvervanger Boost. Een blikje leverde 240 kcal energie en bevatte 15 g eiwit en 3 g vet. De proefpersonen dronken twee keer per dag een blikje.
De proef duurde 12 weken. Hieronder zie je wat er na die periode in de 3 groepen was veranderd.
De - overigens zeer beschaafde - dosis oxandrolone laat de vetvrije massa meer toenemen dan de training. Er is ook een tendens dat oxandrolone de spiermassa meer vergroot dan training. Maar als je kijkt hoeveel gewicht de proefpersonen kunnen verzetten in de gym, dan is het effect van oxandrolone beperkt - als je het vergelijkt met het effect van training.
De onderzoekers bepaalden ook hoe goed de proefpersonen lichamelijk functioneerden [PF]. Hieronder zie je dat bij de groep die er het slechtst aan toe was [lowest tertile] de voeding en de training zorgden voor een verbetering. De oxandrolone deed niks. Hetzelfde zie je in de groep met een middelmatige score [middle tertile].
"One explanation for the additional PF benefits of the exercise intervention may be that although both groups gained muscle, the quality of
the muscle produced may differ between the treatments", schrijven de onderzoekers.
De onderzoekers berekenden tenslotte hoeveel het nou precies kost om bij mannen en vrouwen met HIV de levenskwaliteit te verhogen. Extra voeding kost geld, oxandrolone kost [tamelijk veel] geld, toegang tot een gym kost geld. Levenskwaliteit druk je uit in QALY's: quality-adjusted life-years. Een QALY is een jaar van je leven met een gezondheid die artsen als 'goed' betitelen. Als de onderzoekers dollars en levenskwaliteit tegenover elkaar zetten, dan ontstaat de tabel die je hieronder ziet.
Trainen is in deze groep superieur aan anabolen, concluderen de onderzoekers. Trainen is effectiever en zuiniger.
Over de combinatie van training en anabolengebruik zegt de studie natuurlijk niks.
|
|
|