21.11.2010
|
3N-GH gaat 24 keer langer mee dan regulier groeihormoon
Onderzoekers van Novo Nordisk werken aan een nieuwe generatie groeihormoonanalogen die gebruikers beduidend minder vaak hoeven te injecteren dan het groeihormoon dat nu op de markt is. Volgens een studie in Endocrinology heeft de farmaceut al een hormoon in handen dat in het lichaam 24 langer meegaat dan regulier groeihormoon.
De biochemische truc die Novo Nordisk, de maker van de in de chemische sport niet onbekende NovoPen [je ziet hem hiernaast], uithaalt is ook al gebruikt door de farmaceut Amgen. Amgen maakte Aranesp door aan aan het EPO-molecuul suikergroepen te plakken. Het resultaat was een EPO-variant die in het lichaam langer meegaat. De suikergroepen hinderen enyzmen die het EPO-hormoon afbreken.
Dat kunnen wij ook met groeihormoon, dachten ze bij Novo Nordisk. Humaan groeihormoon is een sliert van 191 aminozuren. Op de aminozuren 93, 98, 99 en 104 konden de onderzoekers gentechcellen zonder al te veel moeite een suikerketen laten plakken. Omdat de cellen of op 98 of op 99 een aminozuur plakten, en niet op allebei, had de nieuwe analoog 3 nieuwe suikerketens.
De onderzoekers noemen hun nieuwe verbinding 3N-GH. De N staat voor N-glycosylation: de chemische term voor het vastplakken van een op glucose gebaseerde suikerketen aan een N-atoom aan de zijketen van arginine of asparigine.
De onderzoekers injecteerden hun nieuwe preparaat in ratten die zelf geen groeihormoon meer konden aanmaken. Omdat de half-life van 3N-GH maar liefst met een factor 24 was verlengd ten op zichte van regulier groeihormoon, groeiden de dieren van een eenmalige injectie van 15 nanomol 3N-GH harder dan van dagelijkse injecties met 10 nanomol.
Die groei werd veroorzaakt doordat 3N-GH voor een langdurige verhoging van het IGF-1 zorgde. GH stimuleert de groei vooral via de verhoging van de IGF-1-spiegel.
Het zal nog wel even duren voordat 3N-GH op de markt komt. Afgaande op het artikel hebben de onderzoekers nog geen betrouwbaar productieproces.
Bron:
Endocrinology. 2010 Nov;151(11):5326-36.