04.09.2003

Acht anabolengebruikers plegen zelfmoord

Bij een dozijn van de 150 zelfmoordgevallen die bij lijkschouwers in Stockholm binnenkwamen was iets merkwaardigs aan de hand. De lichamen van de doden waren opvallend gespierd. Hadden de zelfmoorden iets te maken met anabolen? Die vraag belandde op het bureau van drie Zweedse onderzoekers.

De zelfmoordenaars kwamen binnen tussen 1994 en 1997. Toen de onderzoekers de lichamen onderzochten, vonden ze gekrompen testikels en bijnieren - standaardgevolgen van langdurig anabolengebruik. In de urine van slechts drie doden vonden de onderzoekers sporen van anabolen - van dianabol en nandrolon, om precies te zijn. Omdat ze alleen in die drie gevallen zeker wisten dat de zelfmoordenaars hadden gebruikt, lieten de onderzoekers de andere gevallen rusten.

Lijkschouwers in andere regio's kregen lucht van het onderzoek, en gingen daardoor de stroom zelfmoordenaars beter in de gaten gaan houden. Daardoor kregen de onderzoekers de dossiers toegezonden van nog meer anabolengebruikers die een einde aan hun leven hadden gemaakt. In totaal kregen de onderzoekers de gegevens van acht dode anabolengebruikers tot hun beschikking.


Bij een dozijn van de 150 zelfmoordgevallen die bij lijkschouwers in Stockholm binnenkwamen was iets merkwaardigs aan de hand. De lichamen van de doden waren opvallend gespierd. Hadden de zelfmoorden iets te maken met anabolen? Die vraag belandde op het bureau van drie Zweedse onderzoekers.


Vervolgens gingen de onderzoekers over tot een 'psychologische autopsie': ze spraken met nabestaanden en lazen alle dossiers zodat ze een beeld kregen van de psyche van de dode. In totaal waren er vijf gevallen waarin de onderzoekers over voldoende gegevens beschikten. Beschrijvingen van die gevallen vind je hieronder.


Bij een dozijn van de 150 zelfmoordgevallen die bij lijkschouwers in Stockholm binnenkwamen was iets merkwaardigs aan de hand. De lichamen van de doden waren opvallend gespierd. Hadden de zelfmoorden iets te maken met anabolen? Die vraag belandde op het bureau van drie Zweedse onderzoekers.


De eerste conclusie van de onderzoekers is dat de anabolen niet de enige factor in de dood van de atleten waren. De doden hadden al last van psychiatrische afwijkingen voordat ze met de anabolen begonnen. Die speelden minstens zo'n grote rol als de spierversterkers in hun zelfmoord.

De tweede conclusie was dat niet alleen in de periode van depressie na een kuur de zelfmoordenaars een einde aan hun leven hadden gemaakt. In drie gevallen vond de zelfmoord juist plaats tijdens het anabolengebruik. De onderzoekers vermoeden dat de prikkeling van de hersenen door de hormonen heeft bijgedragen aan de zelfdoding.

Bron:
Ann Clin Psychiatry. 1999 Dec;11(4):223-31.