27.02.2012

Afslankelement wolfraam

Suppletie met het overgangsmetaal wolfraam zorgt voor gewichtsverlies. Endocrinologen van de University of Barcelona kwamen het afslankeffect van wolfraam op het spoor in een dierstudie, die in 2005 verscheen in Endocrinology.

Wolfraam komt vrij bij de winning van metalen. Het zat in het gloeidraadje van de inmiddels verdwenen gloeilampen, en zit nu nog steeds in electronische apparatuur. Het zit in piepkleine hoeveelheden in noten, bonen en zaden.

De onderzoeksgroep ontdekte halverwege de jaren negentig dat wolfraam in ratten de werking van insuline imiteert. [J Biol Chem. 1994 Aug 5;269(31):20047-53.] In een reeks dierstudies kwam vervolgens aan het licht dat wolfraam ratten ook slanker maakte. In het onderzoek uit 2005 keken de Spanjaarden nog eens goed naar dat effect.

De onderzoekers mestten mannelijke ratten vet met voer dat was verrijkt met bacon, leverworst en koekjes [UO]. De onderzoekers gaven een deel van die vetgemeste ratten drinkwater waarin ze wolfraam hadden opgelost. Als je het precies wilt weten: de onderzoekers gebruikten Na2WO4, het natriumzout van wolfraam [UO, tungstate]. In 1 ml drinkwater zat 0.3, 0.7 of 2 mg van het zout. De ratten consumeerden gemiddeld 33, 77 of 227 mg wolfraam per kg per dag. Don't try this at home, folks.

De ratten in de wolfraamgroep werden minder dik dan de dieren die werden vetgemest. De ratten in de groep met de hoogste wolfraamdosering werden, ondanks hun calorierijke voer, zelfs slanker dan de dieren in de controlegroep.

Het zuurstofgebruik van de ratten die wolfraam kregen steeg. Ze verbruikten dus meer energie. Tegelijkertijd verminderde hun respiratory exchange ratio [RER]. Ze verbrandden dus meer vetzuren.

Toen de onderzoekers de lichaamssamenstelling van de ratten bepaalden, zagen ze dat wolfraamsuppletie de omvang van de vetreserves had gereduceerd. In het vetweefsel waren cellen zelfs gaan afsterven.

In spierweefsel [gM] en vetweefsel [eWAT] waren de cellen meer van de eiwitten UCP2 en UCP3 gaan aanmaken. UCP's of uncoupling proteins verhogen het calorieverbruik van cellen.

"These findings strongly support tungstate as an attractive therapeutic approach for the treatment of obesity", concluderen de onderzoekers. Klinkt veelbelovend, maar zelf gaan experimenteren met wolfraam is onverstandig. Hoewel wolfraam niet erg toxisch is, hoort de stof niet in je lichaam thuis. Toediening van doses zoals de Spanjaarden hebben gebruikt brengt je in de problemen. Daar kun je vergif op innemen.

Bron:
Endocrinology. 2005 Oct;146(10):4362-9.