11.06.2014

Dopingtests voor methandienone, stanozolol en dehydro-chloor-methyltestosteron sterk verbeterd

Wedstrijdsporters die anabole steroïden gebruiken hebben meer kans om tegen de lamp te lopen dan ze denken. De tests die dopingjagers gebruiken zijn de laatste jaren fors verbeterd, schrijven dopingjagers van de German Sport University Cologne in de British Journal of Sports Medicine. Daardoor blijven sporters die methandienone, stanozolol of dehydrochloormethyltestosteron hebben gebruikt langer positief dan de lijsten, die op internet circuleren, vertellen.

Als je anabole steroïden hebt gebruikt, stopt, en lang genoeg wacht, dan vinden dopingjagers geen spoor meer van die middelen in je urine. En hoe lang 'lang genoeg' precies is, dat google je in een paar minuten bij elkaar. Op legio boards kun je lijsten met concrete gegevens vinden.

Tot voor kort konden sporters volgens die lijsten met betrekkelijk weinig risico de orale anabole steroïde methandienone [Dianabol] gebruiken. Het lichaam breekt methandienone vrij snel af, zodat tests het gebruik soms al binnen enkele dagen niet meer kunnen aantonen. Konden aantonen, moeten we zeggen - want die tijden zijn voorbij.

Dopingjagers zoeken sinds 2006 bijvoorbeeld standaard in hun monsters naar 18-nor-17-beta-hydroxymethyl-17-alpha-methyl-androst-1,4,13-trien-3-one [structuurformule rechtsonder]. Dat is een metaboliet van methandienone [linksonder] die behoorlijk lang in het lichaam aanwezig blijft. En verrek - sinds 2006 is het aantal sporters dat volgens tests methandienone heeft gebruikt met een factor 4 toegenomen.

Ander voorbeeld: stanozolol [linksonder]. Verdwijnt ook betrekkelijk snel uit het lichaam. Maar dat geldt niet voor zijn metaboliet als 17-epistanozolol-N-glucuronide [rechtsonder]. Sinds 2013 zoeken dopingjagers naar stanozololmetabolieten als 17-epistanozolol-N-glucuronide in hun urinemonsters, en het resultaat daarvan zie je in de grafiek hieronder. Het aantal stanozololpositieven nam toe met een factor 10.

Hetzelfde gebeurde toen dopingjagers in 2013 in hun monsters gingen zoeken naar 4-chloro-17-hydroxymethyl-17-methyl-18-nor-5-beta-androst-1,13-diene-3-ol [in de figuur hieronder: M3] en 4-chloro-17-hydroxymethyl-17-methyl-18-nor-5-beta-androst-13-ene-3-ol [M4], allebei metabolieten van dehydrochloormethyltestosteron [Oral-Turinabol] [DHCMT in de figuur]. Het aantal sporters dat dopingjagers betrapten op dat anabole steroid steeg spectaculair.

Voor sporters die uitwijken naar onbekende anabole steroïden hebben de schrijvers een vervelende boodschap. Dopingjagers vinden ook die 'designer-anabolen' met een zekere regelmaat. "From 2002 until 2008 a total of 22 steroidal compounds, arguably modified to remain undetected in doping controls, were identified by WADA-accredited laboratories."

Bron:
Br J Sports Med. 2014 May;48(10):820-6.

Meer:
Hele rare plasjes (12-1-2012)
Dopingtest verwart sulbutiamine met boldenon (28-10-2010)
Dus daarom vinden dopingjagers geen EPO meer (8-8-2010)