17.04.2005 | ||||
Gregg Valentino leeft
Maandenlang was er opschudding bodybuildingland. Volgens de Zweedse krant Aftenposten was Gregg Valentino, de 40-jarige Amerikaanse freakbodybuilder alias 'de syntholman', overleden aan het gebruik van synthol. Tenminste, dat dachten de bodybuilders.
Aangezien Valentino juist zijn website www.bicepmania.net [offline] aan het opschonen was en daardoor wekenlang onbereikbaar was, bleef het bericht van zijn vermeende overlijden maandenlang circuleren over het internet. Dat iedereen aannam dat het klopte was zo vreemd niet. Bodybuilders bekritiseerden Gregg Valentino uit ten treure. Valentino was op bodybuildboards het onderwerp van een felle controverse in spierballenland. Valentino, die door gebruik van krankzinnige hoeveelheden synthol in armen en schouders een bizarre fysiek bij elkaar had gespoten, was vies, vuil, gemeen en lelijk en een schande voor de sport. Door bodybuilders als Valentino zou de felbegeerde Olympische erkenning er nooit komen.
Gregg lag er niet wakker van. "Die Olympische erkenning, daar moet ik zo om lachen. Al bijna 20 jaar beweert Ben Weider (voorzitter van de International Federation of Bodybuilders) dat de Olympische erkenning voor de bodybuilding binnen handbereik is. Mooi niet! En zal ik je eens wat zeggen, de liefhebbers willen die erkenning helemaal niet. Bodybuilding is een freaksport, een spektakel van buitenproportionele spieren. Die brengen geld in het laatje. Mooi geproportioneerde lichamen niet."
Al jaren woedt er een stammenstrijd in het professionele bodybuilding. Kiezen we voor de atletische, fraaie fysiek of voor de freakfysiek? Die vraag lijkt de afgelopen 10 jaar in het voordeel van de freakbuilders beslecht. De wedstrijdpodia worden bevolkt door kurkdroge spierbonken van 130 kg, die moeite hebben het ene been voor het andere te zetten. Ze doen meer doen denken aan doorgefokte prijsstieren dan aan de gespierde halfgoden die in het oude Athene zoveel aanzien hadden.
Terwijl dezelfde ontwikkeling bij de vrouwelijke professionele bodybuilders is afgeremd door de promotie van Miss Fitness-wedstrijden en het weren van de meest extreme fysieken op de Miss Olympia, mochten de heren gewoon doorgroeien. Uiteraard met behulp van een arsenaal aan anabolen, groeihormoon, insuline en een hele nieuwe lijn spieropbouwende middelen, de cytokines en de interleukines.
Ondanks de bomvolle medicijnkast blijven er altijd spiergroepen die koppig groei weigeren. Kuiten die niet willen, biceps en triceps die onder de maat blijven en schouders die maar niet zo groot als kokosnoten willen worden. Voor die achterblijvers is er sinds een paar synthol. De vetten in synthol zetten zich af in de spieren, en die worden daardoor groter. Het resultaat: een lichaam dat eruit ziet als de reflectie van een lachspiegel.
Gregg Valentino maalt er niet om. Hij beschouwt zichzelf als een pionier. "Ik ben met mijn 1.63 m kort van stuk. en dat bevalt me niet. Omdat langer worden nog niet binnen de mogelijkheden ligt, heb ik besloten om zo breed en grof mogelijk te worden. Mijn armen zijn inmiddels 65 cm koud. Dat is een dikke tien centimeter meer dan beste profbodybuilders. Aan symmetrie en esthetische verhoudingen heb ik lak. Elk jaar op de FIBO (de grootste fitnessbeurs van Europa) trekken de grofste bodybuilders als Paul Dillett, Ron Coleman en Markus Ruhl de meeste mensen naar hun stand. Da's niet voor niks. De mensen willen gewoon massa, massa en nog eens massa. Ze willen zich vergapen aan monsters."
Aan Gregg Valentino's experiment hangt een prijskaartje: door de dagelijkse injecties met synthol kreeg hij hardnekkige abcessen in zijn armen. Operatief ingrijpen bracht zijn buitenproportionele armen nog verder uit model. Het deert hem niet. "Ik ben mijn eigen dr. Mengele. De Mengele van de Massa zou je kunnen zeggen."
Enkele jaren geleden ging Valentino voor handel in drugs de bak in. De enorme armen en schouders van Valentino waren de agenten natuurlijk direct opgevallen, en ze vroegen TV-stations of ze de in de boeien geslagen freak wilden filmen. "Die idioten vroegen me of ik anabolen gebruikte. Ik zei: wat dacht je, dat ik in mijn armen een voorraadje eikels voor de winter heb opgeslagen?" Toen Valentino's straf eropzat was hij nauwelijks in omvang afgenomen. "Ik heb de draad gewoon weer opgenomen. Alle bad publicity maakte mijn bekendheid alleen maar groter, en dus ook het geld dat met mijn experiment kan verdienen."
Op de vraag hoe hij de toekomst van de bodybuilding ziet, antwoordt hij: "Bodybuilding zal altijd een freaksport blijven, met zijn eigen circuit dat om massa schreeuwt. Bodybuilding zal nooit main stream worden. De concurrentie zal feller worden doordat steeds meer bodybuilders alles uit de medicijnkast trekken om de top te bereiken. En dan te bedenken dat alleen een handvol bodybuilders door sponsoring van hun sport kunnen leven. De rest staat voor de 75.000-100.000 dollar die ze jaarlijks aan kuren kwijt zijn aan de deur, duikt het pornocircuit in of speelt gayboy voor gefortuneerde homoseksuelen. Respect zullen bodybuilders nooit krijgen."
Het gebruik van synthol is pijnlijk en niet zonder risico's. Ontstekingen en infecties kunnen uitgroeien tot abcessen zo groot als een sinaasappel, allergische reacties kunnen een fatale afloop hebben. Sterker word je niet door het gebruik van synthol. Synthol blaast de spieren alleen maar op.
Wat er over 10 jaar op het podium zal staan weten we niet. Maar zeker is dat de juryleden van vandaag geen raad zullen weten met de monsters van morgen, een bij elkaar geraapt zooitje van chemisch opgevoerde lichamen, cosmetische implantaten, plastische chirurgie en misschien ook wel genetische manipulatie. Een bodybuilder zal alleen nog vanuit de verte lijken op een bewoner van deze planeet.
Geschreven door Hans Wassink. Dit stuk verscheen in 2001 in Aktueel.
|