08.10.2013

Lichamelijke inspanning tast darmwerking aan

Lichamelijke inspanning vermindert het vermogen van de darmen om ziektekiemen buiten de deur te houden, en veroorzaakt een milde en tijdelijke ontsteking in de darmen. Bij de gezonde mannen die onderzoekers van de universiteit van Maastricht bestudeerden is het effect klein, maar misschien is het groter bij mensen met een niet-optimale bloedsomloop.

In 2011 publiceerden de Maastrichtenaren een experiment waarin ze mannen 60 min lieten fietsen met een matig-intensieve intensiteit[zeventig procent maximum workload capacity]. Terwijl de mannen fietsten, en de uren daarna, keken de onderzoekers in hun bloed naar de concentratie van eiwitten als fatty acid-binding protein 1 [FABP1], myeloperoxidase [MPO] en calprotectin.

FABP-1 helpt bij de opname van vetten uit de voeding, MPO en calcoprotectin zijn antimicrobiële eiwitten. Vind je die in een verhoogde concentratie in het bloed, dan wijst dat op ontstekingen in de darmen. Aan de hand van die eiwitten konden de onderzoekers zien dat lichamelijke activiteit in de darmen lichte ontstekingen veroorzaakt. Dat kan betekenen dat de darmen meer moeite hebben met het weren van ziektekiemen.

Volgens klassieke studies uit de bewegingswetenschappem vermindert fysieke inspanning de bloedtoevoer naar de darmen. Volgens een onderzoek uit de jaren tachtig vermindert inspanning de doorbloeding van de spijsverteringsorganen met 43 procent. [Gut. 1987 May;28(5):583-7.] In andere studies is die afname van de doorbloeding zelfs nog groter. [Physiologist. 1973 May;16(2):127-42.] De onderzoekers vermoeden dat door die verminderde doorbloeding de ontstekingen ontstaan.

De afwijkingen die de onderzoekers vonden waren niet zo groot dat ziektekiemen via de verzwakte darmen het lichaam konden binnendringen. De onderzoekers zagen in het bloed van hun proefpersonen geen toename van de hoeveelheid IgG antilichamen. Zo'n toename zou wijzen op besmetting met een bacterie.

"The healthy human small intestine can withstand transient hypoperfusion", schrijven de onderzoekers. "However, prolonged episodes of hypoperfusion may cause more severe epithelial injury that may give rise to abdominal symptoms, as observed in endurance trained athletes. [Scand J Gastroenterol. 2008;43(12):1477-82.]. Furthermore, it is tempting to speculate that in individuals with hampered vascular function or decreased cardiac output, physiological conditions such as regular physical exercise and other daily activities, will rapidly result in splanchnic hypoperfusion, ultimately leading to enterocyte damage and increased gut permeability."

Als je het onderzoek leest vraag je jezelf automatisch af hoe dat nou zit met timed nutrition: het toedienen van aminozuren en eiwitten [al of niet in combinatie met snelle koolhydraten] voor, tijdens en na de training. Vermindert het effect dat de Maastrichtenaren beschrijven de effectiviteit van timed nutrition?

Morgen meer.

Bron:
PLoS One. 2011;6(7):e22366.