18.11.2010

Dit is nou methylhexanamine

"Je zou voor de grap eens moeten komen kijken", vertelt een anonieme sportschoolhouder op EigenKracht.nl. "Je weet niet wat je ziet. De jongens trainen in een verschrikkelijk hoog tempo, maken veel sets en gebruiken nog flinke gewichten ook. Op zich is daar niks mis mee, maar ze lopen te zwiepen op een manier waarvan ik het Spaans benauwd krijg. En ze zijn luidruchtig. Het is alsof ze aan het housen zijn."

De klanten van de sportschoolhouder zijn onder invloed van het amfetamine-achtige methylhexanamine, een bestanddeel van niet bij naam genoemde pre-workoutsupplementen. Volgens Google kan het gaan om Black Cats, Fast Diet, OxyElite Pro, Ergoburn, Clearshot, Geranamine, Fat & Burn 7, Reduxine, 7 Phenyl Stack, Stimulant X, Jack3d of het in sommige kringen razend populaire Crack. Sinds kort verkopen webwinkels ook tabletten en capsules die methylhexanamine als enige stof bevatten.

De supplementenindustrie heeft methylhexanamine te danken aan de door ons hartstochtelijk bewonderde Pat Arnold. Arnold vond de stof [structuurformule hierboven] in vergeten literatuur. Welke literatuur, dat staat in het artikel dat op 17/11 verscheen op EigenKracht.nl.

Methylhexanamine heet ook wel geranamine, 1,3-dimethylamylamine, geraniumolie, geranium-extract of 2-amino-4-methyl-hexaan. De structuur van methylhexanamine is kinderlijk simpel, maar het molecuul interacteert desondanks met dezelfde receptoren als het lichaamseigen adrenaline. De meeste verbindingen die dat doen - ze heten stimulantia - hebben een structuur die lijkt op die van adrenaline. Het zijn, net als adrenaline, variaties van het aminozuur tyrosine. Zo niet methylhexanamine.

Adrenaline	Tyrosine	Efedrine
Amfetamine	Methylhexanamine	Tuamine

Methylhexanamine is een amino-alkaan. Onderzoekers van het Britse Wellcome Physiological Research Laboratories publiceren in 1910 een dierstudie waaruit blijkt dat die simpele verbindingen, die in het lichaam voorkomen als afbraakproduct van aminozuren, een stimulerende werking kunnen hebben. [J Physiol. 1910 October 11; 41(1-2): 19–59.]

Tijdens de tweede wereldoorlog pakken onderzoekers van Eli Lilly de door de Britten ingezette onderzoekslijn weer op. [JPET September 1946 vol. 88 no. 1 10-13] De meestbelovende verbinding is volgens hun proeven methylhexanamine of 2-amino-4-methyl-hexaan. De uitgeteste dosis werkt 3 keer sterker dan adrenaline.

De 4-methylgroep geeft methylhexanamine een adrenerge werking die langer aanhoudt dan die van adrenaline, ontdekken de onderzoekers. Het duurt ook wat langer voor die werking op gang komt. Ze ontdekken bovendien dat herhaald gebruik leidt tot een verminderde respons.

Zoals je ziet doet ook 2-aminoheptaan het niet onaardig. Dopingjagers kennen die stof als 1-methylhexylamine of tuamine.

In 1948 brengt Lilly methylhexanamine, waarvoor het in 1942 al patent [US Patent 2,350,318] heeft aangevraagd, als Forthane op de markt. Forthane zit in een inhaler. Een snuif levert 250 mg methylhexanamine - genoeg om een verstopte neus te verhelpen.

In het medische tijdschrift JAMA [J Am Med Assoc. 1950 Jul 29;143(13):1156.] vertelt de fabrikant dat de toxische effecten van methylhexanamine het midden houden tussen die van efedrine en amfetamine.

In 2008 merkten dopingjagers dat sporters methylhexanamine en tuamine gebruiken. De werelddopingautoriteit WADA zette die middelen daarop alsnog op de dopinglijst. Hoewel supplementen met die producten wettelijk mogen, kunnen ze sporters dus de kop kosten. Sporters zoals de Vlaamse wielrenner Rudy Taelman. Hij gebruikte nietsvermoedend Crack, werd getest - en zit nu al een jaar thuis.

Bron:
EigenKracht.nl 17 november 2010.