28.02.2013

Belgische instanties: Nederland zwakke schakel in bestrijding anabolenhandel

Als je vanavond om negen uur niets te doen hebt, kijk dan op Nederland 2 naar Reporter. Het KRO-programma praat met Belgische politieagenten en medewerkers van Justitie, die zeggen dat hun Nederlandse collega's een potje maken van de bestrijding van de handel in anabolen, groeihormoon en andere dopingmiddelen.

Aan het woord komt onder meer Francis Clarysse, Advocaat-generaal van het Gentse Hof van Beroep. Hij vertelt dat er in Nederland inmiddels acht ondergrondse werkplaatsen anabolen produceren. Twee jaar geleden waren dat er nog vier. Clarysse maakt deel uit van de Multidisciplinaire Hormonencel, een speciale Belgische overheidsdienst die de handel in doping en hormonen bestrijdt. [favv.be]

Reporter sprak ook met Roy van Cauwenberghe, een collega van Clarysse. Volgens hem zijn de Nederlandse anabolen 'een gevaar voor de volksgezondheid'. Zo'n twintig websites, waarschijnlijk gerund door Nederlanders, verkopen nederdoping. De Belgen willen graag die websites uit de lucht halen en de labs ontmantelen, 'maar het schort aan samenwerking met Nederland', aldus Van Cauwenberghe.

Herman Ram, directeur van de Nederlandse Dopingautoriteit, vertelt dat de toename van het aantal ondergrondse anabolenlaboratoria hem verrast. 'De vraag is aan de orde of de opsporing van dopinghandel geen grotere prioriteit moet krijgen bij onze opsporingsinstanties', zegt hij.

Naar aanleiding van de KRO reportage zal de discussie over de aanpak van de handel in anabolen waarschijnlijk weer oplaaien. Eigenlijk zou iedereen die zich in die discussie mengt eerst het stuk moeten lezen dat de Amerikaanse economen Gary Becker, Kevin Murphy en Michael Grossman publiceerden in 2006 in de Journal of Political Economy. [Journal of Political Economy 2006 114:1.]

Dat artikel heet The Economic Theory of Illegal Goods: The Case of Drugs, maar het is volgens de auteurs ook van toepassing op anabolen. Het stuk vertelt waarom het inzetten van politie tegen producenten en handelaren van drugs en doping niet werkt. De figuur hieronder vat het betoog van de Amerikanen samen.

Je kijkt naar het gebruik van verboden middelen. De lijn toont het gebruik van verboden middelen. Op de Y-as zie je de prijs (P), op de x-as de hoeveelheid (Q) die handelaren afzetten.

Bij f zie je de situatie waarin de overheid niets doet; bij w komt de overheid wel in actie. Dat wil in dit geval zeggen dat agenten labs oprollen, handelaren arresteren en websites uit de lucht halen.

Door de acties vermindert het aanbod en het gebruik, maar stijgt de prijs. De inkomsten van de producenten die op vrije voeten blijven nemen toe. Ze krijgen meer budget, dus meer mogelijkheden. Het wordt makkelijker voor ze om agenten om te kopen.

In Zuid-Amerika kun je zien waar de te agressieve aanpak van drugs in extreme gevallen toe kan leiden: corruptie en anarchie. Daar hebben producenten van drugs, dankzij de Amerikaanse War On Drugs, meer geld kunnen besteden dan de overheid. Saillant detail: dankzij die War on Drugs is de prijs van cocaïne in de VS een factor 40 hoger dan die zou zijn zonder justitieel ingrijpen.

De Amerikaanse economen zeggen niet dat de overheid op zijn krent kan blijven zitten. Ze pleiten voor legalisering van verboden middelen, maar dan wel op een goede manier. BTW moet ervoor zorgen dat de prijs hoog blijft en het gebruik zo laag mogelijk. De BTW moet niet zo hoog worden dat het voor producenten en handelaren meer geld kunnen verdienen als ze in het illegale circuit duiken.

Uiteraard blijft er een rol weggelegd voor de politie en Justitie. Producenten en handelaren die slechte kwaliteit middelen verkopen riskeren arrestatie, boetes en celstraf, net als handelaren die geweld gebruiken.

Het geld dat de overheid dankzij die BTW binnenkrijgt moet vervolgens terechtkomen bij instellingen die het gebruik met zachte hand verminderen. Voorlichting over de risico's van anabolengebruik kan het gebruik verminderen. Als het gaat om verslavende middelen, zou het geld besteed moeten worden aan laagdrempelige afkickprogramma's. Je kunt ook denken aan medische begeleiding van gebruikers, waardoor die a. kunnen voorkomen dat ze hun gezondheid schaden en b. zien wat de middelen in hun lichaam aanrichten, en uit eigen beweging stoppen. Je kunt ook denken aan onderzoek naar alternatieven voor doping.

In 1998 publiceerde DopingAutoriteit het rapport Handel in Doping. Dat schatte dat er in Nederlandse sportscholen en fitnesscentra jaarlijks voor zo'n veertig miljoen euro omging. Het dopinggebruik in de reguliere sport is bij dat bedrag niet inbegrepen. In het tegengaan van het gebruik van doping gaan jaarlijks in Nederland, inclusief de controles, enkele luizige miljoenen om.

Wij wensen de politici, bestuurders en beleidsmakers veel wijsheid toe.

Bron:
KRO Reporter. Dopingdealers. Uitzending: 28 februari 2013, 21:05 uur op Nederland 2.