08.03.2014 | |||||
SARM FM-4AS-1 actief in spierweefsel, niet in huid, uterus en prostaat
De onderzoekers van Merck vroegen zich af of ze verbindingen konden ontdekken, die in de androgeenreceptor minder goed interacteren met de N- en C-terminal, maar nog wel anabole effecten hebben. Ze waren op zoek naar Selective Androgen Receptor Modulators. Of kortweg: SARM's.
Als preciezer wilt weten waarom Cl-4AS-1 wel, en FM-4AS-1 geen volledige N/C-interactie aangaat - het staat in het hoofdstuk over het Ligand-Androgeenreceptor Complex in ons Anabolenboek. De onderzoekers gaven ratten gedurende 6 weken dagelijks per kg lichaamsgewicht 10 mg TFM-4AS-1 per kg lichaamsgewicht. Het humane equivalent van die dosis ligt om en nabij de 140 mg per dag. Dieren in een controlegroep kregen per kg lichaamsgewicht per dag 3 mg DHT. De toediening van de middelen gebeurde via een injectie. Je ziet hieronder dat in gecastreerde dieren TFM-4AS-1 bijna net zoveel vetverlies veroorzaakte als DHT, en de vetvrije massa bijna net zoveel liet toenemen als DHT.
Nog interessanter is het effect van TFM-4AS-1 op de prostaat. TFM-4AS-1 maakte de prostaat van intacte mannelijke ratten significant kleiner, Cl-4AS-1 deed dat niet. Cl-4AS-1 vergrootte de prostaat van gecastreerde ratten, TFM-4AS-1 niet. De studie waarover dit stukje gaat dateert uit 2009. Op basis van dit onderzoek besloot Merck verder te gaan met een steroid met een chemische structuur die sterk lijkt op TFM-4AS-1: MK-0773. Bron: Meer: |