04.12.2012

Sulforaphane, een natuurlijk anti-katabool

Als je traint totdat je er letterlijk bijna bij neervalt, dan reageer je misschien goed op suppletie met sulforaphane, een verbinding die van nature voorkomt in koolgroenten. Volgens een dierstudie die biochemici van de Alma Mater Studiorum-Universita di Bologna publiceerden in de Journal of Applied Physiology beschermt sulforaphane spiercellen tijdens extreme inspanning.

Okee, okee. Strikt genomen zit sulforaphane niet in groenten als radijsjes, spruiten, broccoli en bloemkool. In verse koolgroenten zit het glucosinolaat glucoraphanin [hieronder: links]. Als je kool kookt, snijdt en kauwt - of laat verteren door micro-organismen in je darmen - verandert die verbinding echter in sulforaphane [hieronder: rechts].

Sulforaphane is voor sporters razend interessant, suggereren reageerbuisstudies. Sulforaphane laat in reageerbuizen stamcellen zich ontwikkelen tot spiercellen en - ook leuk voor krachtsporters - schakelt daarbij het spierremmende eiwit myostatin uit.

De meeste voedingswetenschappers kennen sulforaphane als een stof die in het lichaam de activiteit van endogene antioxidanten stimuleert. Epidemiologen vermoeden dat sulforaphane mede verklaart waarom mensen die veel koolgroenten eten tientallen procenten minder kans hebben op kanker dan mensen die nooit koolgroenten op hun bord hebben. [Cancer Epidemiol Biomarkers Prev. 1996 Sep;5(9):733-48.]

Een dieet met veel koolgroenten elimineert agressieve verbindingen, en voorkomt zo dat gezonde cellen veranderen in kankercellen. Het Italiaanse onderzoek waarover dit stukje gaat ligt in dezelfde lijn als de epidemiologische studies.

De onderzoekers gaven ratten gedurende drie dagen dagelijks 25 mg sulforaphane per kg lichaamsgewicht. Ze injecteerden de stof direct in de darmen. Een controlegroep kreeg geen actieve stoffen toegediend.

Na drie dagen suppletie lieten de onderzoekers de helft van zowel de controlegroep als de sulforaphane-groep rennen totdat de ratten letterlijk niet meer konden. Daarna bestudeerden de Italianen de spieren en het bloed van de dieren.

In totaal waren er dus vier groepen proefdieren. Groep C rende niet en kreeg geen sulforaphane; groep E rende en kreeg evenmin sulforaphane; groep S rende niet maar kreeg wel sulforaphane; groep ES rende en kreeg ook sulforaphane toegediend.

Je ziet hieronder dat de onderzoekers in het bloed van de ratten na hun sessie op de treadmill minder creatine-kinase en LDH vonden als die sulforaphane hadden gekregen. Dat wijst op minder spierschade.

In de spieren vonden de onderzoekers minder malondialdehyde - een merker van radicaalschade - en meer antioxidant-activiteit dan in de spieren van de E-groep. De onderzoekers vinden bovendien in de spieren van de ES-groep meer van de antioxidante enzymen glutathione-S-transferase en glutathione-reductase dan in de spieren van de E-groep.

Als deze effecten ook optreden in mensen, dan is sulforaphane-suppletie interessant voor atleten. Sulforaphane versnelt dan misschien het herstel, of maakt intensievere trainingen mogelijk. Een probleem is de dosering. Het humane equivalent van de gebruikte dosis is extreem: 200-400 mg per dag. Hier kun je lezen hoe je die dosis berekent.

"Further studies are needed to define whether sulforaphane oral administration through dietary supplements is also able to exert similar protective effects", schrijven de Italianen. "We are now evaluating, in a rat model, this possibility through the dietary administration of sulforaphane-enriched extracts."

Bron:
J Appl Physiol. 2009 Oct;107(4):1028-36.