17.06.2011

Ursolic acid: een anabool uit appels

In de vettige stof op de schil van appels zit een verbinding met een anabole werking, schrijven onderzoekers van de University of Iowa in Cell Metabolism. Hij heet ursolic acid, maar een kortere naam is malol [structuurformule hieronder]. In proeven op muizen laat de verbinding spieren groeien en de vetmassa krimpen.

Ursolic acid zit ook in basilicum, blauwe bessen, cranberries, rozemarijn, oregano, thijm en pruimen. Over pruimen gesproken: onderzoekers van het Amerikaanse landbouwministerie ontdekten in 2006 dat gedroogde pruimen de concentratie IGF-1 verhogen. Een verklaring daarvoor hadden ze niet. Het zou zomaar kunnen dat ursolic acid de bijzondere effecten van gedroogde pruimen verklaart.

De onderzoekers uit Iowa kwamen de anabole eigenschappen van ursolic acid op het spoor toen ze cellen onderzochten van spierweefsel dat aan het slinken was. In die spiercellen bepaalden ze welke genen actief werden tijdens de spieratrofie. Vervolgens gingen ze in databanken op zoek naar stoffen die precies het tegenovergestelde deden. De meestbelovende stof die ze vonden was ursolic acid.

De onderzoekers gaven de stof aan vastende muizen, en zag dat ursolic acid processen van spierafbraak een tandje lager zette. Daarop deden ze een tweede set proeven, waarin muizen zoveel konden eten als ze wilden. Een controlegroep kreeg gewoon voer, een andere groep kreeg voer dat voor 0.27 procent uit ursolic acid bestond.

Pal hieronder zie je dat een malolkuur van 5 weken de spiermassa van bijvoorbeeld de quadriceps liet groeien, en dat de muizen sterker werden. In de spiercellen verminderde de activiteit van de genen voor de katabole eiwitten MuRF-1 en Atrogin-1. De activiteit van het gen voor IGF-1 nam daarentegen toe, en ook de concentratie IGF-1 in het bloed steeg. Moleculaire signaalmoleculen, zoals de receptor voor IGF-1 en S6K werden aangeschakeld.

De figuur hierboven vertelt het effect van 7 weken suppletie met oplopende doseringen ursolic acid op de spier- en vetmassa.

In de dierstudies verminderde ursolic acid de afgifte van leptine door vetcellen, de concentratie triglyceriden en cholesterol, en zelfs ook nog de nuchtere glucosespiegel. Allemaal positieve effecten.

De onderzoekers vermoeden dat het voornaamste aangrijpingspunt van ursolic acid de receptor voor IGF-1 is. Die wordt gevoeliger, en dus werkt het IGF-1 dat in het lichaam aanwezig is beter.

"Given the current lack of therapies for skeletal muscle atrophy, we speculate that ursolic acid might be investigated as a potential therapy for illness- and age-related muscle atrophy", concluderen de onderzoekers. "It may be useful as a monotherapy or in combination with other strategies that have been considered, such as myostatin inhibition. A systematic search for ursolic acid derivatives that are more potent and/or efficacious could also be undertaken."

Bron:
Cell Metab. 2011 Jun 8;13(6):627-38.

Meer:
Curcumin eigenlijk niet antikatabool, maar anabool (1-5-2011)
Broccolidieet voor meer spiercellen (18-4-2011)
Kurkuma remt omzetting van aminozuren in glucose (10-4-2011)