Hoe word je 152?

Hiernaast ziet jelui William Harvey (1578-1657). Harvey was een arts en een wetenschapper, die nu vooral bekend is omdat hij de bloedsomloop ontdekte. Minder bekend is dat hij in 1635 sectie verrichtte op een man die mogelijk was overleden op 152-jarige leeftijd. Die man heette Thomas Parr. En hoewel de meeste moderne wetenschappers niet geloven dat Parr daadwerkelijk 152 jaar oud werd, interesseert de man ons mateloos. Hoe moet hij dat voor elkaar gekregen hebben?

Thomas Parr
De belangrijkste bron van informatie die we over het leven van Thomas Parr hebben, is een gedicht dat John Taylor schreef vlak nadat Parr was overleden. Het heet The old, old, very old man, en het staat integraal op het web. [archive.org]

Taylor vertelt hoe Thomas Howard, de 21st Earl of Arundel, had horen praten over Thomas Parr. Parr was toen al ouder dan 150, en was beroemd in de streek waarin hij woonde. Howard, die oude boeken en antiek verzamelde, vergewiste zich ervan dat de verhalen wel eens zouden kunnen kloppen, en zocht Parr op. Parr was toen blind, en had welgeteld nog maar 1 tand in zijn mond.

Parr vertelde Howard dat hij pas op zijn tachtigste was getrouwd, maar zijn kinderen had overleefd. Als honderdjarige had hij een affaire gehad, waaruit een dochter was geboren, en waarvoor hij publiek boete had moeten doen. Op zijn 122ste, 12 jaar nadat zijn eerste vrouw was overleden, was hij voor een tweede keer getrouwd.

"Keep your head cool by temperance and your feet warm by exercise", zou Parr hebben geantwoord op de vraag waardoor hij zo oud had kunnen worden. "Rise early, go soon to bed, and if you want to grow fat [ander woord voor prosperous] keep your eyes open and your mouth shut." Parr werkte, ondanks zijn gevorderde leeftijd, nog steeds dagelijks op het land.

Howard was zozeer van Parr onder de indruk, dat hij hem uitnodigde naar het hof van zijn vriend, koning Charles de Eerste. Charles sprak met Parr, liet zijn portret schilderen door een Vlaamse meester, en overlaadde hem dure wijnen en kostbaar eten. De luxueuze gerechten en alcohol, en wellicht ook de ziektekiemen die rondwaarden in het overbevolkte Londen, zorgden ervoor dat Parr binnen enkele dagen overleed.

Charles vroeg daarna zijn lijfarts William Harvey om sectie te verrichten op de man die het voor het elkaar had gekregen om 152 jaar oud te worden. Ook dat is weer vastgelegd op een schilderij.

In 1987 publiceerde Age & Ageing een beschouwing van Harveys bevindingen. [Age Ageing. 1987 Jul;16(4):265-6.] Parr was een bijzonder gezonde, maar oude man, bleek uit het rapport. Volgens Harvey had Parrs eenvoudige leefstijl, met eerlijke en sobere voeding, zonder genotsmiddelen als alcohol, maar wel met veel lichaamsbeweging, ervoor gezorgd dat Parr zo ongelofelijk oud had kunnen worden.

Harvey publiceerde zijn bevindingen niet. Ze verschenen pas na zijn overlijden. Dat kwam misschien omdat er binnen de wetenschappelijke gemeenschap van die tijd veel scepsis was over de werkelijke leeftijd van Thomas Parr. Harvey, die geloofde dat het relaas van Parr in grote lijnen klopte, wilde zijn reputatie en loppbaan wellicht niet riskeren.

Tussen scepsis en verwondering
In de negentiende en twintigste eeuw, toen moderne wetenschappers zich begonnen te interesseren voor longevity, geloofden de meeste artsen en wetenschappers - net als te tijdgenoten van William Harvey - nog steeds niet dat Thomas Parr het had gepresteerd om de leeftijd van 152 jaar te bereiken. Mensen konden hooguit 110 jaar worden, schreef bijvoorbeeld de Amerikaanse chirurg Stephen Smith in 1873. [Public Health Pap Rep. 1873;1:1-17.]

Parrs geval was zo onwaarschijnlijk, dat Smith, die later zelf boeken over longevity zou schrijven, het geval als irrelevant terzijde schoof.

In 1935, driehonderd jaar geleden nadat Thomas Parr overleed, was de situatie niet anders. In dat jaar schreef de British Medical Journal een cursiefje, waarin het tijdschrift zijn twijfel uitsprak over de leeftijd die Parr zou hebben bereikt. [Br Med J. 1935 Sep 28; 2(3899):587-91.]

De Zuid-Afrikaanse medicus Wilfred Watkins-Pitchford was daarmee oneens, schreef hij in een brief aan het tijdschrift. [Br Med J. 1935 Oct 5;2(3900):643.] Harvey was een skepticus, die bovendien altijd zeer grondig te werk ging, aldus Watkins-Pitchford.

Leren van Thomas Parr
Tegenover de kritikasters, die het geval van Parr afserveerden, stonden echter ook wetenschappers die er anders over dachten. Tot die minderheid behoorde George Hawson Keyworth, die in 1903 in de British Medical Journal in een kort artikel op een rijtje zette welke leefstijlfactoren mensen konden helpen om gezond oud te worden. [Br Med J. 1903 Jan 31;(2196):240-41.]

Het geval van Thomas Parr, schreef Keyworth, illustreerde het positieve effect van lichamelijke activiteit en een sober en ingetogen voedingspatroon. Parrs dieet bestond vooral uien, graskaas, vezelrijk en donker brood en karnemelk.

In 1908 schreef de Schotse fysioloog Fraser Harris een brief naar de Lancet, waarin hij nog ander een idee opperde dat kon helpen verklaren waardoor Thomas Parr zo oud was geworden. [Lancet 1908 Novmber 7; Volume 2, Issue 4445, Page 1399.] Parr at veel gefermenteerde zuivelproducten, beargumenteerde Harris, met daarin goedaardige Lactobacilli. Zouden die een levenverlengende rol hebben gespeeld?

In de citaten hierboven referereert Harris aan het boek The Prolongation of Life van Eli Mechnikov. Dat boek stond aan het begin van het onderzoek naar probiotica.

Slot
We zullen waarschijnlijk nooit weten hoe oud Thomas Parr precies werd. Het zou zomaar kunnen dat de sceptici gelijk hebben, en dat Thomas Parr werd verward met zijn grootvader, en overleed als zeventiger. De burgerlijke stand bestond in die periode nog niet, en mensen lieten nog niet een digitaal spoor achter waarmee je hun leven tot in detail kunt reconstrueren.

Maar goed, stel dat het verhaal van Thomas Parr wel klopt. Of op z'n minst een kern van waarheid bevat. Wat zouden we er dan van kunnen leren? Dat je, als je gezond oud wilt worden, baat hebt bij een sobere leefstijl, met minimaal bewerkte en vezelrijke voedingsmiddelen en veel beweging. Dat het, ook als je al een gezegende leeftijd hebt bereikt, loont om vast te houden aan die leefstijl. En dat het misschien ook geen kwaad kan om te zorgen voor een goede microflora.

Het klinkt allemaal meer dan aannemelijk.

Bron:
South Med J. 1988 Jul;81(7):906-8.

Meer:
Bent u echt 134 jaar oud, meneer? (13-5-2011)

Meta-analyse: je kunt je sterftekans reduceren met een factor 5 via je voeding Als je gezonde categorieën voedingsmiddelen, zoals bonen, groenten, fruit en noten, in optimale hoeveelheden eet, en ongezonde categorieën als rood en bewerkt vlees en frisdranken met snel opneembare suikers uit je dieet knikkert, dan vermindert je sterftekans daardoor met misschien wel 80 procent.	Een beetje of extreem veel, bewegen is altijd gezond Je hoeft maar een beetje te bewegen om je kans op dodelijke vormen van kanker en hart- en vaatziekten drastisch te reduceren.	Dieet met veel bonen en gefermenteerde zuivel vertraagt veroudering Als je relatief veel bonen, gefermenteerde zuivel, fruit, koffie, noten en zeewier eet, leef je misschien langer dan als er relatief weinig van die voedingsmiddelen in je dieet zitten.