|
Zo ruimt lichaamsbeweging tumoren op
Elke sessie redelijk intensieve lichaamsbeweging werkt als een klein chemokuurtje, schreven we een paar dagen geleden. Fysieke inspanning verandert het lichaam voor kankercellen in een onvriendelijke omgeving. Een dierstudie, die Deense onderzoekers in 2016 publiceerden in Cell Metabolism, vertelt hoe.
Studie
Nadat de muizen 4 weken hadden kunnen rennen, kregen ze een injectie met agressieve kankercellen - B16F10 melanoma cells, om precies te zijn. Twee weken later onderzochten de Denen dieren.
Muizen in een controlegroep renden niet.
Resultaten
In de tumoren van de dieren die hadden gerend produceerden de cellen meer interleukine-1-beta, interleukine-6, interleukine-10 en TNF-alpha dan in de tumoren van de inactieve dieren. Deze ontstekingsfactoren zijn 'fout' in gezonde cellen, maar 'goed' in kankercellen. Ze activeren immuuncellen. En die immuuncellen, zo zie je rechtsonder, zaten dan ook in verhoogde concentraties in de tumoren van de actieve muizen.
"The potential of tumor-infiltrating NK cells is still being unraveled", schrijven de Denen. "NK cells are part of the early innate immune response and can activate other immune cells through secretion of interferon-gamma. Thus, a key action of NK cells is to deliver the initial 'spark' that activates other cell types of the immune system."
Vooral interleukine-6 zou wel eens belangrijk kunnen zijn, vermoeden de Denen. Interleukine-6 komt vrij als spieren intensief zijn aangesproken, en Natural Killer-cellen hebben receptoren voor interleukine-6. En verhip - toen de onderzoekers hun proeven herhaalden, en de actieve muizen inspoten met een antilichaam dat interleukine-6 uitschakelt [Anti-IL6] verdween de kankerremmende werking van beweging.
Maar dat was nog niet het hele verhaal. Toediening van synthetische interleukine-6 had geen kankerremmende werking, ontdekten de Denen in een andere serie proeven. Er was nog iets anders nodig om de Natural Killer-cellen te activeren.
En dat waren de natuurlijke pephormonen adrenaline en het verwante nor-adrenaline, ontdekten de onderzoekers. Blokkeerden ze die hormonen door toediening van de bètablokker propranolol, dan bleef er van de kankerremmende remming van beweging niets over. [Figuur]
Conclusie
Bron: Meer:
|
|