Over een coach, ostarine, GW1516 en gevaarlijk veel spierafbraak

Een paar weken geleden verscheen er in Toxics een huiveringwekkende case study waarin de combinatie van de SARM ostarine en PPAR-delta-agonist GW1516 zoveel spierafbraak lijkt te veroorzaken dat de nieren het kunnen begeven. Rhabdomyolyse, heet dat. Maar na grondige lezing van het stuk vermoeden we dat hier meer aan de hand is.

Case
Als je van medische horror houdt, lees dan het in meerdere opzichten razend interessante artikel van Pascal Kintz, verbonden aan het Institut de Médecine Légale in het Franse Strasbourg. Het vertelt het verhaal van een 43-jarige trainer die zich meldt bij de Eerstehulp-afdeling van een ziekenhuis met extreme buikpijn, spierpijn en hoofdpijn. Zijn urine is bruin.

De man vertelt dat hij anderhalve week voordat hij ziek werd, vier dagen achtereen dagelijks 20 milligram GW1516 had gebruikt. In die periode had hij ook nog gedurende een dag 20 milligram ostarine aan toegevoegd. Beide middelen kwamen uit een webwinkel. Om welke producten het precies gaat vertelt het stuk niet.

De onderzoekers bepaalden de concentratie ostarine en GW1516 in het bloed, de urine en het haar van de man. De uitkomsten van de analyses doen vermoeden dat de trainer in ieder geval langer heeft gebruikt dan hij zich kon herinneren.

In het bloed van de man zit alarmerend veel van de enzymen AST, ALT en CK. De artsen komen snel tot een diagnose: rhabdomyolyse. De enzymen duiden op massale ernstige beschadiging van cellen. De cellen scheuren open, hun inhoud komt in het bloed, en dat verklaart de bruine kleur van de urine.

Rhabdomyolyse is gevaarlijk. Er kan zoveel celinhoud in het bloed komen dat de nieren, die het bloed moeten filteren, het begeven.

Omdat de conditie van man in het ziekenhuis al binnen enkele uren fors verslechtert en zijn CK-spiegel verder stijgt, besluiten de artsen de man op te nemen. Ze leggen hem aan een infuus en pompen in een etmaal drie liter water in zijn lichaam.

Herstel
De volgende dag begint de urine van de man weer een normale kleur te krijgen. Zijn buikpijn verdwijnt. De artsen laten de man weer naar huis gaan. Vijf dagen later onderzoeken de artsen de trainer nogmaals. Zijn bloedwaarden zijn sterk verbeterd.

Na twee weken zien de artsen niets raars meer in zijn bloed, al voelt de trainer zich dan nog wel vermoeid en verzwakt. Pas zes weken na de opname is er sprake van een volledig herstel.

Conclusie (van de onderzoekers)
"Given the increasing popularity of SARMs abuse, vigilance and identification of new cases are required", schrijven de onderzoekers.

"Even though liver injury or rhabdomyolysis from SARMs and PPAR-delta-agonist have not been reported frequently, one can anticipate that this may be observed more often as the abuse of these drugs increases in the athletic and aesthetic markets."

Wij weten het beter
Wij zijn natuurlijk maar enorme onnozelaars die nergens echt verstand van hebben. Maar toch vragen we ons af of de conclusie van de onderzoekers helemaal correct is. Om te beginnen vragen we ons af of hier inderdaad sprake was van leverbeschadiging.

AST en ALT zijn merkers voor leverschade, maar op het web vinden we publicaties over rhabdomyolyse waarin zowel CK, AST als ALT stijgen op een manier die overeenkomt met de toenames in het stuk van Kintz. [J Med Toxicol. 2010 Sep;6(3):294-300.]

Een relevantere vraag is of de rhabdomyolyse het gevolg is geweest van de middelen die de trainer had gebruikt. Wij denken van niet, en dat komt door een mysterieus zinnetje in Kintz' artikel.

De man had, op de dag voordat hij ziek was geworden, 120 kilometer gefietst. Dat is best wel veel.

Tegelijkertijd vertellen de onderzoekers dat de hartslag van de man in rust 76 was. Als je 43 jaar bent, je geld verdient in de sport en in rust een hartslag hebt van 76, dan ben je niet fit. Als je dan 120 kilometer gaat fietsen, tsja...

Wij vermoeden dat de hoofdpersoon in deze case study een niet-fit individu was, die van de ene dag op de andere besloot zijn fysieke conditie op te vijzelen. Hij deed dat op een manier zoals die in dit verdrietige tijdvak normaal is geworden. Hij stopte experimentele middelen in lichaam, dacht dat hij daardoor was veranderd in een supermens en ging 120 kilometer fietsen.

En toen kreeg zijn urine de kleur van cola.

Bron:
Toxics. 2021 Oct 7;9(10):251.

Meer:
Rhabdomyolyse door high-reps-krachttraining (11-2-2017)
Hydroxycut + pijnstillers + training = kapotte spieren (30-3-2009)
Bodybuildingrecord: creatinekinase van anderhalf miljoen (24-9-2008)

Soms beschadigen SARMs de lever Net als anabole steroïden versnellen SARMs de spiergroei, maar dan zonder de bijwerkingen die kleven aan het gebruik van anabole steroïden.	Ook ostarine kan je lever beschadigen Er komen steeds meer deukjes in het veilige imago van SARMs.	Beschadigt LGD-4033 de lever? Leverartsen van het Amerikaanse Baylor College of Medicine rapporteren nog een geval van leverbeschadiging door LGD-4033.